Όταν, λοιπόν, ένα άτομο βιώνει κάτι τραυματικό κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, αυτό μπορεί να διαταράξει την ανάπτυξή του, αλλά και να αλλοιώσει τις υγιείς σχέσεις του.
Άνθρωποι που επιβίωσαν από τραυματικές εμπειρίες κατά την παιδική ηλικία δίνουν καθημερινά μάχες με τους προσωπικούς τους δαίμονες. Η κακοποίηση ή η παραμέληση του παρελθόντος, μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλες δυσκολίες διαμόρφωσης υγειών σχέσεων. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους το παιδικό τραύμα επιδρά στην ενήλικη, προσωπική ζωή των ανθρώπων.
Το άτομο έλκεται από καταστροφικές σχέσεις
Δεν είναι ασυνήθιστο για κάποιον που εχει βιώσει κάτι τραυματικό, να καταλήγει σε ανθυγιεινές σχέσεις. Οι επιζώντες πιστεύουν ότι πρέπει να διορθώσουν τους ανθρώπους με τους οποίους έχουν στενές σχέσεις. Ή, βλέπουν σημάδια μιας ανθυγιεινής σχέσης και νιώθουν ότι τους αξίζει να είναι με κάποιον που τους φέρεται άσχημα, επειδή κάποιος στο παρελθόν τους, τους φέρθηκε επίσης άσχημα.
Όπως είναι φυσικό, αυτές οι ανθυγιεινές σχέσεις καταλήγουν να τραυματίζουν εκ νέου τον επιζώντα... Η κακοποίηση, η παραμέληση, το καθημερινό χάος, μπορεί να μοιάζουν οικεία στο κακοποιημένο άτομο, το οποίο μπορεί να αντιλαμβάνεται τη σχέση ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, αλλά να προσπαθεί να πείσει ταυτόχρονα τον εαυτό του ότι αυτή η φορά είναι εντελώς διαφορετική.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να δημιουργήσεις προσδοκίες και φιλοδοξίες για τον εαυτό σου και για τις σχέσεις σου, εαν έχεις υπάρξει βαθιά υποτιμημένος από κάποιους ως παιδί.
Δυσκολία διαχείρισης των συναισθημάτων
Εάν ένας επιζών από παιδικό τραύμα δεν έχει επιτρέψει στον εαυτό του να θεραπευτεί από το τραυματικό παρελθόν του, τότε μπορεί να παρατηρήσει κάποιες δυσκολίες στη ρύθμιση των συναισθημάτων του.
Το ανεπίλυτο τραύμα μπορεί να κρατήσει τον επιζώντα σε υψηλή εγρήγορση και να τον κάνει πιο επιρρεπή να αντιδράσει με θυμό ή παρορμητικότητα σε μια κατάσταση.
Το τραύμα μπορεί επίσης να αυξήσει τον φόβο και το άγχος σε καταστάσεις που συνήθως, για τους περισσότερους, δεν οδηγούν σε αρνητικά συναισθήματα, μιας και το μυαλό και το σώμα ενεργοποιούν αντιδράσεις αντίστοιχες μ' αυτές της παιδικής ηλικίας.
(Πολύ) χαμηλή αυτοεκτίμηση
Οι ψυχοτραυματισμένοι άνθρωποι συχνά βλέπουν τον εαυτό τους με αηδία, ντροπή ή με την αίσθηση ότι δεν είναι άξιοι να αγαπηθούν. Αμφισβητούν την αξία τους και δεν τρέφουν εκτίμηση για τον εαυτό τους.
Η αυτό-αμφισβήτηση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε δύο μονοπάτια: μπορεί να κάνει μερικούς ανθρώπους να αποσυρθούν και να απομονωθούν από τις σχέσεις, αλλά μπορεί και να οδηγήσει άλλους στο να γίνουν εξαιρετικά εξαρτώμενοι από τη σχέση τους. Λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησης, συχνά οι άνθρωποι αρχίζουν να αμφισβητούν την κρίση και το μυαλό τους και να αναρωτιούνται ποιοι είναι και ποια είναι η ταυτότητά τους.
Το παιδικό τραύμα μπορεί έτσι να συνεχίζει να πληγώνει πτυχές της προσωπικής ζωής του θύματος για χρόνια. Όμως, με ψυχοθεραπεία και με πολλή αγάπη, οι παλιές πληγές επουλώνονται κι ακόμα κι αν δεν γιατρεύονται πλήρως ποτέ, μαθαίνουμε να τις φροντίζουμε και να τις κρατάμε κλειστές.