Γιατί δεν πρέπει να καταναλώνουν γλυκά τα παιδιά;
Η αυξημένη κατανάλωση γλυκών προκαλεί προβλήματα αύξησης βάρους, καρδιαγγειακά, αύξηση των λιπιδίων στο αίμα και αυξάνει τα επίπεδα χοληστερόλης.
Ο έλεγχος της κατανάλωσης γλυκών εντοπίζεται σε δύο κατηγορίες: Στην προληπτική διαδικασία, όπου εστιάζουμε στον έλεγχο της κατανάλωσης γλυκών από παιδιά και στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
Η πρόσληψη ζάχαρης και κορεσμένων λιπαρών θέλουν έλεγχο στην κατανάλωση από τον άνθρωπο, γενικότερα. Ποια είναι η διαφορά με τα παιδιά;
Η ζάχαρη και τα κορεσμένα λιπαρά είναι γεύσεις που εύκολα καταλήγουν σε εθισμό. Αυτό δεν έχει μόνο να κάνει με την ικανοποίηση που αισθάνεται κανείς από την κατανάλωση γλυκών αλλά με τον τρόπο που αυτά ερεθίζουν τους γευστικούς κάλυκες.
Το παιδί αποτελεί ιδιαίτερη κατηγορία γιατί ένας ενήλικας μπορεί να μετριάσει την πρόσληψη και να ακολουθήσει συγκεκριμένες οδηγίες ενώ το παιδί δεν μπορεί να συσχετίσει την επιλογή με την αίσθηση, με αποτέλεσμα να θέλει να καταναλώνει όλο και περισσότερο.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Σε κάθε περίπτωση η κατανάλωση γλυκών πρέπει να περιορίζεται από τους γονείς. Ο ρόλος των γονιών δεν είναι μόνο να δίνουν τις σωστές οδηγίες στα παιδιά αλλά πρέπει και οι ίδιοι να καταναλώνουν γλυκά με μέτρο και να μην αφήνουν γλυκά στο σπίτι. Δεν μπορούν να τρώνε εκείνοι και να λένε στο παιδί «εσύ δεν θα φας».
Επίσης είναι προτιμότερο να δώσουν στο παιδί μια μικρή σοκολάτα, για παράδειγμα και να το αφήσουν να τη φάει όλη παρά να του δώσουν μια μεγάλη και να του επιτρέψουν να φάει μια ή δύο μπάρες.
Ποια είναι η προτεινόμενη συχνότητα κατανάλωσης γλυκών;
Σαν σύσταση συχνότητας δεν μπορούμε να το περιορίσουμε σε συγκεκριμένο αριθμό, καθώς είναι κάτι που εξαρτάται από το παιδί. Σαν γενική κατεύθυνση, το γλυκό ποτέ δεν συστήνεται στα παιδιά, απλά επιτρέπεται η κατανάλωσή του. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση σύστασης γλυκών σε υγιή παιδιά, ούτε καν στα λιποβαρή. Ωστόσο δεν μπορεί να απαγορευθεί εντελώς, καθώς η επιθυμία του παιδιού δεν θα σταματήσει αλλά θα αρχίσει να εντείνεται. Το παιδί θα εκφράσει τη στέρηση γλυκών, υπερκαταναλώνοντας.
Όταν, πάντως, ξεκινάμε να ορίσουμε την συχνότητα κατανάλωσης γλυκών, μπορούμε να τη θέσουμε εβδομαδιαίως και όχι σε καθημερινή βάση, επισημαίνει ο ίδιος και προσθέτει: «Επίσης δεν πρέπει να έχουμε πρόγραμμα στην κατανάλωση γλυκών, είτε αυτό σημαίνει κάθε μέρα μετά το φαγητό είτε κάθε Κυριακή. Όταν το κάνουμε τόσο συγκεκριμένο, δημιουργείτε συνήθεια στο παιδί, που δύσκολα κόβεται.
Το ιδανικό, λοιπόν, είναι η αραιή κατανάλωση. Είναι προτιμότερο να δίνουμε στο παιδί γλυκά σε μικρές ποσότητες και σε αόριστες περιστάσεις. Ακόμα και έναν ενήλικα αν πάρουμε σαν παράδειγμα θα δούμε πως όταν υπάρχει μια τούρτα στο ψυγείο, πολύ δύσκολα θα αντισταθεί».
Ποια γλυκά πρέπει να προτιμώνται;
Η καλύτερη επιλογή είναι πάντοτε τα σπιτικά γλυκά και με σωστή παρασκευή. Το βούτυρο, η κρέμα γάλακτος και η ζάχαρη είναι τα συστατικά που καθορίζουν την θρεπτική αξία του φαγητού. Η θερμιδική αξία είναι πάντοτε η ίδια αλλά η θρεπτική αξία αλλάζει αφού για παράδειγμα το λάδι είναι καλύτερο από το βούτυρο.
Επίσης, παραδοσιακά γλυκά όπως το μέλι ή το γλυκό του κουταλιού ή –αν θέλουμε μια πιο «μοδάτη» επιλογή- το σορμπέ είναι επίσης καλύτερες επιλογές αφού σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε μόνο ζάχαρη και δεν έχουμε λιπαρή ύλη.
Υπάρχουν κάποια άλλα γλυκά που μπορούν, βάσει των συστατικών τους, να αποτελέσουν μέσο θρέψης και αναπόσπαστο κομμάτι τα διατροφής του παιδιού. Για παράδειγμα, ένα γλυκό με γιαούρτι και φρούτα με λίγη ζάχαρη ή μέλι ή ακόμα και κομπόστα, είναι πολύ νόστιμο και παράλληλα θρεπτικό.
Ένα σπιτικό γλυκό ζελέ ή μια κρέμα μπορεί να αποτελεί ακόμα και μέσο για την συμπλήρωση του διαιτολογίου έτσι ώστε το παιδί να λάβει την απαραίτητη ποσότητα ασβεστίου.
Όσον αφορά στο παγωμένο γιαούρτι, ο κος Χρύσου επισημαίνει ότι μπορεί να είναι ένα πολύ καλό επιδόρπιο, αλλά κάτι τέτοιο εξαρτάται από τη συνταγή. Καλό θα είναι να είναι σπιτικό, να μην έχει πολλές προσθήκες ζάχαρης και να είναι σπιτικό.