«Πάντα πίστευα ότι θα κάνω ένα παιδί. Τα έφερε έτσι όμως η ζωή κι έμεινα έγκυος στη δεύτερη κόρη μου, σχεδόν 10 χρόνια μετά την πρώτη. Ένα από τα πρώτα πράγματα που σκέφτηκα ήταν το εξής: πώς θα γίνει τα παιδιά μου να είναι αγαπημένα και να μεγαλώσουν σαν φίλες;
Τα χρόνια περνάνε γρήγορα και τα κορίτσια δένονται όλο και περισσότερο. Πλάι τους, μαθαίνω κι εγώ να διαχειρίζομαι τη σχέση τους και να την κάνω όσο μπορώ ισχυρότερη. Από την εμπειρία αυτή έχω καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, που ίσως φανούν χρήσιμα και στις άλλες μαμάδες.
Να μιλάμε στα μεγαλύτερα παιδιά μας και αν τους εξηγούμε τα πάντα για την ανάπτυξη των μικρών
Φρόντισα η μεγάλη μου κόρη να μάθει πολλά πράγματα για την ανάπτυξη της μικρής. Της εξήγησα γιατί κλαίει ως μωράκι, γιατί έχει ξεσπάσματα ως νήπιο και τι δυσκολίες αντιμετωπίζει όταν έπρεπε να πάει πρώτη φορά παιδικό σταθμό. Έτσι, το μεγάλο αδερφάκι κατανοεί όλα όσα μπορεί να του φανούν ενοχλητικά και λίγο-λίγο αναπτύσσει μια σπάνια ενσυναίσθηση -που, πιστέψτε με, θα τους φανεί τόσο μα τόσο χρήσιμη σε όλα τα επίπεδα.
Συμπεριέλαβα την μεγάλη στο μεγάλωμα της μικρής…
Η μεγάλη μου κόρη έμαθε από μικρή να ταΐζει, να αλλάζει και να κοιμίζει το μωρό. Όσο οι μήνες περνούσαν, την αγάπησε με έναν απίστευτα τρυφερό τρόπο, την νανούριζε, έπαιζε μαζί της, της εξηγούσε πράγματα που ήξερε, την έβαζε στη θέση της. Και μ’ αυτόν τον τρόπο, ξέρω ότι ο δεσμός τους θα είναι παντοτινός.
…αλλά της έδινα πάντα τον χρόνο και τον χώρο της
Αν θέλεις τα παιδιά σου να αγαπηθούν και να δεθούν, δεν πρέπει να κάνεις το μεγαλύτερο δεύτερη μαμά για το μικρό. Λέμε ναι στις ευθύνες, αλλά όχι στην καταπίεση. Όταν τα tantrums και η απαιτητικότητα της μικρής έφερναν τη μεγάλη στα όριά της, καταλάβαινα ότι χρειάζεται τον χώρο και τον χρόνο της. Δεν γίνεται να μεταβιβάσεις τις δικές σου ευθύνες στο παιδί σου ούτε να περιμένεις να έχει τη δική σου υπομονή.
Είναι απαραίτητες οι συμβιβαστικές λύσεις
Στις εξόδους, στο σπίτι, στις διακοπές. Ό,τι κι αν κάνουμε πρέπει να σκεφτόμαστε και τους δύο. Δεν γίνεται να περιμένουμε από έναν έφηβο να κάθεται με τις ώρες στις κούνιες, ούτε από ένα νήπιο να παρακολουθήσει ταινία με αγγλικούς υπότιτλους. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά μπορούμε να βρίσκουμε τρόπους να περνάνε τα παιδιά καλά, γιατί εάν δεν γίνει αυτό, τότε οι παιδικές τους αναμνήσεις θα είναι αναμνήσεις αδικίας ή παραμέλησης. Πρέπει να φροντίζουμε να βρίσκουμε χρόνο για το κάθε παιδί ξεχωριστά και μην βάζουμε μόνιμα τις ανάγκες του μικρότερου πάνω απ’ αυτές του μεγαλύτερου.
Μίλα με όμορφα λόγια και για τα δυο παιδιά σου
Αν το μικρό σου σε χρειάζεται σωματικά, το μεγάλο σε χρειάζεται συναισθηματικά. Δείξε την εκτίμησή σου για το μεγάλο σου παιδί στο μικρό και καλλιέργησε έτσι την εκτίμησή του γι’ αυτό. Αντίστοιχα, υπογράμμισε τα θετικά στοιχεία, την ανάπτυξη και τις αστείες στιγμές που προσφέρει το μικρότερο παιδί σου, όταν μιλάς στο μεγαλύτερο. Κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς για να ξέρουν και τα δυο πόσο αγαπάς το αδερφάκι τους, χωρίς ποτέ να τα συγκρίνεις.
Ξέρω ότι σας φαίνεται δύσκολο. Να ξέρετε όμως ότι είναι υπέροχο να τα βλέπεις να μεγαλώνουν και να γίνονται δυο άνθρωποι που εκτιμούν και σέβονται ο ένας τον άλλον. Κι αν έχεις μεγαλώσει δυο καλά παιδιά, δυο φωτεινές ψυχές, τότε είναι σίγουρο πως έτσι θα γίνει.»