«Λυπάμαι που δεν σου στέλνω μήνυμα και δεν σου τηλεφωνώ πολύ συχνά.
Λυπάμαι που δεν ρωτάω πώς είσαι και τι κάνεις.
Λυπάμαι που μερικές φορές η φιλία μας μοιάζει μονόπλευρη.
Λυπάμαι που κάποιες μέρες μοιάζω απόμακρη.
Η αλήθεια είναι ότι βουλιάζω στην καθημερινότητα. Δυσκολεύομαι με τα παιδιά, με τον άντρα μου, με τα οικονομικά, με τις χιλιάδες υποχρεώσεις… Παλεύω να τους ευχαριστήσω όλους και τελικά αφήνω πίσω μου εσένα κι εμένα.
Ξέρω πως ακόμα κι όταν "χάνομαι", θα έρθεις να μου θυμίσεις πως η φιλία μας είναι πολύ σπουδαία. Σε ξέρω και με ξέρεις πολύ καλά πια - είμαστε οι καλύτερες φίλες, κολλητές από παιδιά, κάτι παραπάνω από αδερφές.
Tο να φροντίζω τον εαυτό μου, σημαίνει πως πρέπει να φροντίζω πάνω απ’ όλα τη φιλία μας κι όταν μου λένε "μα καλά, μια φίλη σου είναι... θα αφήσεις τα παιδιά σου για να βγεις με μια φίλη σου;", τους απαντάω "η κολλητή μου είναι δεν είναι απλά μια φίλη μου, είναι αδερφή μου!".
Αν σε χάσω, δεν ξέρω τι θα κάνω… Έχω χάσει τόσα πολλά στη ζωή μου και φοβάμαι μην χάσω τη φιλία μας, την οικογένειά μας. Λυπάμαι που τον τελευταίο καιρό ήμουν απασχολημένη και που σ’ έχω παραμελήσει. Ειλικρινά λυπάμαι. Ήσουν και είσαι πάντα δίπλα μου, η σταθερά μου, ο βράχος που μπορώ να ακουμπήσω όλες τις στεναχώριες μου, κι αυτό δεν το ξεχνάω. Σύντομα θα ξαναγίνω ο εαυτός μου, στο υπόσχομαι! Μέχρι τότε, συγχώρα με που τρέχω όλη μέρα…».
Πηγή: herviewfromhome.com