Ερώτηση:
Εχθές πήγα το παιδί μου κατασκήνωση. Δεν είναι μόνος, έχει τον κολλητό του μαζί, αλλά είναι χάλια. Μου λέει ότι δεν περνάει καλά κι ότι δεν του αρέσουν τα αθλήματα παρόλο που είναι πολύ αθλητικός τύπος. Κλαίει και θέλει απεγνωσμένα να φύγει. Του είπα να δώσει άλλη μια ευκαιρία στον εαυτό του μήπως και τα καταφέρει, αλλά το βλέπω δύσκολο.Απάντηση:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Μιας και δεν υπάρχει ερώτημα στο μήνυμά σας, επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ. Να σας συγχαρώ που προτρέψατε τον υπέροχο γιό σας ώστε να ανοιχτεί σε ένα νέο κόσμο. Που φροντίσατε σε αυτά τα νέα και απαιτητικά δεδομένα να έχει ένα σημαντικό πρόσωπο δίπλα του, τον φίλο του. Που του επιτρέπετε να εκφράζει τα συναισθήματα του ακόμη και εάν σας δυσκολεύουν. Που είστε παρούσα έστω και γεωγραφικά απομακρυσμένη ώστε να εμπεριέξετε τη δυσκολία του αλλά και να τον φροντίσετε.
Η σχέση μαζί σας, εφόσον είναι καλή, θα του δείξει το δρόμο πως να σχετιστεί και με επιπλέον πρόσωπα στη ζωή του, εκεί που οι σχέσεις δεν είναι δοσμένες λόγω συγγένειας. Σκεφτείτε ωστόσο, μήπως με την επιθυμία του να επιστρέψει, δεν εκφράζει δική του δυσκολία, αλλά μια αγωνία για το πως είστε εσείς στην απουσία του. Έχει λόγους να αγωνιά; Εάν απαντάται καταφατικά, χρειάζεται κι εσείς από πλευράς να το δουλέψετε.
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.