Ή ακόμα καλύτερα, σκεφτείτε την δική σας μαμά να σας τονίζει κάθε τρεις και λίγο πόσα πολλά θυσίασε για εσάς ενώ εσείς δείχνετε αχαριστία και δεν υπακούσετε στις επιθυμίες και τις διαταγές σας.
Κάτι μου λέει πως, αν η μητέρα σας σας στρίμωχνε με αυτό τον τρόπο, τελικά μάλλον θα υποκύπτατε στον συναισθηματικό εκβιασμό με αποτέλεσμα να νιώθετε άσχημα με τον εαυτό σας που συμβιβαστήκατε. Ακόμα, όμως, κι αν δεν υποκύψετε, πάλι θα νιώθετε άσχημα αφού θα σας τρώνε οι τύψεις που στεναχωρήσατε τον άνθρωπο που έχει θυσιάσει τα πάντα για σας!
Μόλις σας έδωσα έναν καλό λόγο για να μην κάνετε το ίδιο στα παιδιά σας.
Μερικές φορές το κάνουμε ασυνείδητα...
Ωστόσο, είμαι κι εγώ μαμά και αντιλαμβάνομαι ότι μερικές φορές χρησιμοποιούμε το συγκεκριμένο όπλο συναισθηματικής πίεσης άθελά μας. Μας πνίγει το άδικο αφού θυσιάζουμε κυριολεκτικά τις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες για να προσφέρουμε τα πάντα στα παιδιά μας. Εκείνη τη στιγμή, δεν είναι εύκολο να ελέγξουμε τα συναισθήματά μας και, ασυνείδητα, επαναλαμβάνουμε τη φράση που μισούσαμε ως παιδιά: «ξέρεις τί έχω κάνει εγώ για σένα (αχάριστο πλάσμα);».
Πρέπει όλοι να σκεφτούμε πόσες φορές έχουμε άθελα μας μιλήσει με τέτοιο τρόπο στα παιδιά μας, πάνω στην κούραση και την απελπισία της στιγμής. Και πόσες φορές έχουμε νιώσει πως πράγματι έχουμε θυσιάσει τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας για τα παιδιά.
Ίσως στο παρελθόν υπήρξαμε κι εμείς θύματα συναισθηματικού εκβιασμού από τους γονείς ή τους συγγενείς μας και αναπαράγουμε το ίδιο μοτίβο. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πως δεν πρόκειται για θυσίες αλλά για προσωπικές ΕΠΙΛΟΓΕΣ!
... αλλά προκαλούμε στα παιδιά πληγές!
Οι συνέπειες αυτού του είδους συναισθηματικού εκβιασμού είναι οδυνηρές για τον ψυχισμό των παιδιών. Αισθάνονται ανασφαλή, ασήμαντα και έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση ενώ κάθε φορά που κάνουν κάτι για τον εαυτό τους, νιώθουν εγωιστές.
Τα κύρια συναισθήματα που εμπνέει ο συναισθηματικός εκβιασμός είναι φόβος, υποχρέωση και ενοχή. Το αποτέλεσμα είναι ότι το «θύμα» εμπλέκεται σε έναν ιστό από τον οποίο αισθάνεται αδύναμο ή ανίκανο να ξεφύγει.
Μην τα φορτώνετε με ενοχές...
Το ζητούμενο είναι όχι να τα φορτώνουμε με τη σκέψη πως ό,τι κάνουμε για εκείνα είναι μια μικρή θυσία που, κάποια στιγμή, θα πρέπει να μας την ανταποδώσουν. Δεν κάναμε παιδιά ούτε για να μας φέρουν ένα ποτήρι νερό στα γεράματα ούτε για να εκπληρώσουν τα δικά μας απωθημένα.
Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν πως ό,τι κάνουμε για εκείνα το κάνουμε από αγάπη και νοιάξιμο - κι όταν το κίνητρό σου είναι η αγάπη και το νοιάξιμο, η θυσία δε χωράει πουθενά! Εξάλλου, είναι χρέος μας να το μεγαλώσουμε σωστά, να το φροντίσουμε και να είμαστε δίπλα του στα καλά και στα δύσκολα.
Χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς και «θυσίες» που μόνο επιπτώσεις έχουν, βοηθήστε το παιδί να μεγαλώσει με αγάπη, ισορροπία και ενσυναίσθηση. θα δείτε πως κάποια στιγμή θα εκτιμήσει από μόνο του όχι μόνο τα όσα του έχετε προσφέρει, αλλά και το ότι δεν του τα «χτυπήσατε» ποτέ ως θυσίες!