«Καθόμουν στην παραλία μια μέρα με την πρώην πεθερά μου, την κουνιάδα μου και τα παιδιά μας. Μετά βίας μπορούσα να παρακολουθήσω την κουβέντα, γιατί είχα τρία μικρά παιδιά να τρέχουν γύρω-γύρω και να μπαινοβγαίνουν στη θάλασσα. Τους είπα ότι ήθελα ένα διάλειμμα απ’ το παιχνίδι για να μπορέσω να συμμετάσχω για λίγο στην κουβέντα.
“Θέλω 10 λεπτά”, είπα. “Ελάτε λίγο να καθίσουμε και να φάτε κάτι για να κάνει κι η μαμά ένα διάλειμμα”. Και τότε ήταν που άκουσα ένα ακόμα σχόλιο απ’ την πεθερά μου. “Η κόρη είναι κόρη σου για μια ζωή. Ο γιος σου είναι γιος σου μέχρι να παντρευτεί”. Μιλούσε στην κόρη της, χωρίς να περιλαμβάνει εμένα στην κουβέντα, αλλά φροντίζοντας να την ακούσω. Εγώ ήμουν άλλωστε εκείνη που ήταν παντρεμένη με τον μοναχογιό της. Συνέχισε λέγοντας “Οι κόρες μου με φροντίζουν, νοιάζονται για ‘μένα. Ο γιος μου όχι.”
Αυτός ήταν ο τρόπος της πεθεράς μου. Έκανε τέτοια passive-aggressive σχόλια μέχρι να μην μπορώ άλλο να αδιαφορήσω και, τότε, όταν τολμούσα να εναντιωθώ, έκανε την προσβεβλημένη, έκλαιγε κι έλεγε ότι δεν ήθελε να με στεναχωρήσει.
Άκουσα πολλά τέτοια σχόλια όσο ήμουν παντρεμένη με τον πρώην άντρα μου. Όταν έκανε το χρέος του φροντίζοντας τα παιδιά που μαζί κάναμε, εκείνη σχολίαζε πόσο μόνη της φρόντιζε πάντα τα παιδιά της. “Ποτέ ο άντρας μου δεν άλλαξε ούτε μία πάνα! Αυτό ήταν δική μου δουλειά! Δούλευε και τα παιδιά ήταν δική μου ευθύνη!”.
Μια περίοδο δυσκολευόμουν πολύ με τον θηλασμό κι είχε έρθει για επίσκεψη. Όσο καθόταν στον καναπέ περιμένοντας να της σερβίρω βραδινό -βραδινό που δεν έφαγε ποτέ γιατί δεν ήμουν σε θέση να μαγειρέψω για εκείνη δυο μέρες μετά τη γέννα- είπε: “Πού είναι το πρόβλημα; Εγώ ποτέ δεν είχα προβλήματα με τον θηλασμό και τον ύπνο των παιδιών μου”.
Το τρίτο μου παιδί γεννήθηκε δύο εβδομάδες πριν τις Ευχαριστίες. Χρειάστηκε να κάνω πολλά ράμματα στη γέννα, οπότε το πεντάωρο ταξίδι που χρειαζόταν να κάνουμε για να την επισκεφτούμε στις γιορτές δεν μπορούσε να γίνει. Παρ’ όλ’ αυτά εκείνη ήταν καλεσμένη να έρθει να μείνει σε ‘μας. Αρνήθηκε και η ο πρώην άντρας μου έκανε το λάθος να τη βάλει σ’ ανοιχτή ακρόαση. “Γιατί δεν έρχεστε εσείς;”. Έκλαιγε. “Τι πρόβλημα έχει; Δεν μπορεί να κάτσει στο αυτοκίνητο; Δεν θα οδηγήσει κιόλας!”
Ο πρώην άντρας μου συχνά έμπαινε στη μέση. Ήθελα να τον κάνω να βάλει ένα τέλος σ’ όλο αυτό και να της πει να σταματήσει, πράγμα που ο ίδιος αρνιόταν γιατί του ήταν αδύνατο να “μιλήσει έτσι στη μητέρα του”. To να αγνοώ όμως τα σχόλιά της δεν ήταν κάτι που μπορούσα να κάνω εγώ κι αυτός ο συνδυασμός είχε μεγάλη επίδραση στον γάμο μας. Θα μπορούσαμε κι οι δύο να το χειριστούμε καλύτερα (κυρίως ο άντρας μου) και δεν την κατηγορώ για τα προβλήματα του γάμου μας. Πάντως δεν βοηθούσε. Καθόλου όμως.
Μου έμαθε όμως πώς πρέπει να φέρομαι όταν τα δικά μου παιδιά βρουν συντρόφους και κάνουν δικά τους παιδιά.
Θα κρατάω το στόμα μου κλειστό για το πώς πρέπει να μεγαλώσουν τα παιδιά τους
Εγώ θα είμαι η γιαγιά -και τέλος. Έκανα τρία δικά μου παιδιά και τα μεγάλωσα όπως πίστευα ότι είναι το σωστό. Δεν είναι δουλειά μου να σχολιάζω πώς θα μεγαλώσουν τα εγγόνια μου εκτός κι αν πιστέψω ότι πραγματικά κάτι πάει λάθος ή αν ζητηθεί η γνώμη μου. Επίσης, αν τα παιδιά μου καταλήξουν με συντρόφους που μου μοιάζουν έστω και λίγο, δεν θα δίνουν δεκάρα για το τι πιστεύω εγώ, οπότε θα είναι σπατάλη χρόνου.
Δεν θα κάνω επιθετικά σχολιάκια
Αυτά τα passive-aggressive σχόλια είναι ο πιο αδύναμος τρόπος να πεις ότι κάτι σε ενοχλεί. Ο άνθρωπος στον οποίο απευθύνεις τέτοιου είδους σχόλια ξέρει πολύ καλά τι κάνεις και δεν τον κάνεις να νιώθει καθόλου καλά. Η πεθερά μου θα μπορούσε να έχει προσπαθήσει να μιλήσει ιδιαιτέρως με τον γιο της και να του έχει πει ότι θα ήθελε να περνάνε περισσότερο χρόνο οι δυο τους ή ό,τι άλλο ήθελε.
Αντ’ αυτού, αποφάσισε να πετάξει ένα επιθετικό σχόλιο σε μένα γι’ αυτό το θέμα. Ίδια ήταν και η περίπτωση που μου είπε πως εκείνη ποτέ δεν ζήτησε από τον άντρα της να “βοηθήσει” με τα παιδιά. Το μόνο που κατάφερε ήταν να βγάλει εμένα εκτός εαυτού και να μην ξέρει ο άντρας μου ποιανού το μέρος να πάρει. Τίποτα δεν άλλαξε, εκτός απ’ το ότι την αντιπάθησα περισσότερο.
Δεν θα κάνω κανέναν να νιώσει άσχημα για τις επιλογές του
Δεν θα ζω εγώ τη ζωή τους. Αν δεν έρθουν σπίτι μου να περάσουμε μαζί τις διακοπές ή αν δεν θέλουν επισκέψεις όταν γεννηθούν τα παιδιά τους, θα το καταλάβω γιατί θέλω τα παιδιά μου να είναι καλά. Θα είμαι εκεί για να βοηθήσω αλλά δεν θα τα γεμίζω ενοχές για να με περιλαμβάνουν στα σχέδιά τους.
Μου έχουν πει ότι δεν είναι εύκολο να βλέπεις τα παιδιά σου να αρχίζουν τη δική τους ζωή και να απομακρύνονται από εσένα και το καταλαβαίνω. Δεν πρόκειται όμως να μεγαλώσω ακόμα περισσότερο την απόστασή μας γεμίζοντάς τα ενοχές για την καινούρια τους ζωή ή να σχολιάζω διαρκώς το πώς λειτουργούν ως οικογένεια. Ο στόχος είναι να είσαι κοντά στα παιδιά σου, όχι να τα διώχνεις μακριά με το να φέρεσαι απαίσια στους συντρόφους τους.»
Πηγή: scarymommy.com