Οι τρεις πρώτοι μήνες ήταν πραγματικά τέλειοι! Ήμουν συνέχεια μαζί του και ένιωθα πανευτυχής. Το άγχος μου ξεκίνησε όταν ήρθε η ώρα να επιστρέψω στη δουλειά έπειτα από την άδεια μητρότητας. Ο μικρός μας, θα έμενε με τον μπαμπά του, ο οποίος δούλευε τα βράδια.
Ήταν ξεκάθαρο πως δεν ήθελε να κρατάει τον γιο μας και του υποσχέθηκα πως σύντομα θα έβρισκα άλλη λύση για να τον απαλλάξω από αυτή την ευθύνη. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ ένιωθα ανασφάλεια να μείνει μαζί του, αλλά επειδή έχει μεγαλώσει ήδη τον 10χρονο γιο του (από προηγούμενο γάμο), ένιωσα καθησυχασμένη.
Για την ακρίβεια, δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι ο γιος μου κινδύνευε από τον ίδιο του τον μπαμπά...
Την πρώτη μέρα που επέστρεψα στη δουλειά από, έλαβα ένα μήνυμά του που με ρωτούσε μεταξύ σοβαρού κι αστείου αν επιτρέπεται να σκοτώσει το μωρό μας. Φυσικά δε γέλασα, και του είπα να κάνει υπομονή και πως θα ήμουν σπίτι σύντομα.
Δεν πέρασε πολλή ώρα, όταν έλαβα και δεύτερο: «ο Xavier σταμάτησε να αναπνέει. Έλα σπίτι αμέσως». Τηλεφώνησα στον άντρα μου και μου είπε πως το μωρό μας πνίγηκε ενώ έπινε το γάλα του και πως κατευθύνονταν προς το Νοσοκομείο Παίδων. Κατάπια τα δάκρυά μου, πήρα ένα ταξί και πήγα να τους βρω.
Όταν έφτασα, άκουσα το μωρό μου να κλαίει και σκέφτηκα ότι όλα θα είναι εντάξει. Όμως, γύρω από το μωρό μου, υπήρχαν αρκετοί γιατροί πράγμα που με παραξένεψε. Λίγο αργότερα, με άφησαν να πάω κοντά του και να του κρατήσω το χέρι. Ήταν πολύ ήσυχος και χλωμός. Ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Μετά από μια αξονική τομογραφία, οι γιατροί μας ενημέρωσαν πως ο μικρός μας είχε εγκεφαλική αιμορραγία που είχε προκληθεί από έντονο ταρακούνημα ή χτύπημα… Αμέσως κατάλαβα πως η δικαιολογία του άντρα μου, ότι δηλαδή το μωρό μας πνίγηκε με το γάλα του, δεν ευσταθεί!
Ο Xavier μεταφέρθηκε σε άλλο νοσοκομείο, διασωληνώθηκε και η κατάστασή του ήταν κρίσιμη για μέρες. Ο μπαμπάς του, έπειτα από παρέμβαση κοινωνικής λειτουργού, συνελήφθη το ίδιο βράδυ και με τα πολλά ομολόγησε ότι ταρακούνησε τον γιο μας δυνατά επειδή δεν άντεχε να ακούει το κλάμα του.
Σήμερα, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Έχω πάρει τον γιο μου στο σπίτι, απ’ όπου λείπει ο μπαμπάς του. Το αγοράκι μου είναι καλά και μεγαλώνει μόνο μαζί μου. Είμαστε χαρούμενοι αλλά, όσο κι αν προσπαθώ, δεν μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου που δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου πως ο γιος μου θα μπορούσε να κινδυνεύσει από τον ίδιο του τον μπαμπά…
Ο λόγος που λέω την ιστορία μου είναι γιατί θέλω να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου και σε άλλες μαμάδες που, μπορεί να βλέπουν σημάδια κακοποιητικού ή χειριστικού συζύγου, αλλά δεν φαντάζονται πως αυτή η συμπεριφορά θα επεκταθεί και στα παιδιά του.
Πηγή: cafemom.com