Ερώτηση:
Ο υγιέστατος 6χρονος γιος μας, το τελευταίο διάστημα έχει την έμμονη φοβία πως θα τον εγκαταλείψουμε στο σχολείο και δε θα πάμε να τον πάρουμε το μεσημέρι. Την ίδια φοβία έχει και σε όλες τις δραστηριότητες, παιδότοπους, πάρτι κ.τ.λ, όπου κάθε λίγα δευτερόλεπτα μας κοιτά για να είναι βέβαιος ότι είμαστε κοντά του. Τον έχουμε υιοθετήσει από την πρώτη μέρα της ζωής του και ουδέποτε τον έχουμε αφήσει σε άλλο άτομο-ούτε καν του στενού οικογενειακού μας περιβάλλοντος- ούτε δευτερόλεπτο ! Δεδομένου ότι για την υιοθεσία δεν του έχουμε πει ακόμα τίποτα, πως μπορεί να εξηγηθεί αυτή του η ανασφάλεια και πως μας συμβουλεύετε να τον βοηθήσουμε? Ευχαριστώ.Απάντηση:
Αγαπητέ αναγνώστη,
Να χαίρεστε τον υπέροχο γιο σας! Η νέα αναπτυξιακή φάση στην οποία βρίσκεται, οδηγεί σε νέα ερωτήματα τόσο για εκείνον όσο και για εσάς! Υπέροχο που η ζωή σας είναι γεμάτη αφορμές εξέλιξης!
Ο γιος σας μπήκε στη σχολική φάση. Η φάση αυτή είναι πολύ διαφορετική από την προηγούμενη, τη νηπιακή. Οι κοινωνικές επαφές, εκτός οικογένειας, αυξάνονται και αποκτούν όλο και περισσότερη σημαντικότητα. Ο γιος σας λοιπόν σας κοίτα με αγωνία, προκειμένου να του δώσετε την πληροφορία πως προχωράτε από εδώ και πέρα.
Μπορεί να έχει κάποια ελευθερία ή σας χρειάζεται πανταχού παρόντες όπως πρίν; Μπορεί ο χρόνος σε μια δραστηριότητα να είναι εμπιστοσύνη ότι θα τα καταφέρει καλά ή θα είναι εγκατάλειψη;
Πολλά ερωτήματα ταιριάζει να αναδυθούν λόγω των πολλών αλλαγών που ήρθαν και ακολουθούν. Ταιριάζει κι εσείς να αγωνιάτε για το πώς να φροντίσετε όμορφα τον γιο σας. Δώστε χρόνο για συζήτηση και επεξεργασία ώστε να χαρείτε τον γονικό σας ρόλο με ευθύνη σε όλο του το μεγαλείο.
Σας ευχαριστώ