Ένας γάμος για να στεριώσει και να πετύχει, θέλει αγάπη, αφοσίωση, κατανόηση και πολλή υπομονή. Δεν γίνεται διαφορετικά! Μια μαμά που γνωρίζει από πρώτο χέρι τις δυσκολίες μιας σχέσης, γράφει ένα τρυφερό κείμενο στον σύζυγό της που πραγματικά, συγκινεί.
«Έχουν περάσει πολλά χρόνια που είμαστε μαζί και κάθε φορά που κοιτάζω τη βέρα στο χέρι μου, χαμογελώ. Μέχρι σήμερα είμαστε προτεραιότητα ο ένας για τον άλλον παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε κατά καιρούς.
Δεν είμαστε τέλειοι και συνεχίζουμε να κάνουμε λάθη. Προσπαθούμε όμως και δεν εγκαταλείπουμε τη σχέση μας. Άλλωστε, επιλέξαμε ο ένας τον άλλον συνειδητά. Ορκιστήκαμε να παραμείνουμε ενωμένοι ό,τι κι αν γίνει.
Αυτό σκέφτομαι τις δύσκολες μέρες. Ξέρεις ποιες λέω… Εκείνες που είμαστε πολύ κουρασμένοι για να σκεφτούμε καθαρά. Εκείνες, που οι προσωπικές μας επιθυμίες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και τα σχέδιά μας αναβάλλονται.
Ακόμα και όταν τσακωνόμαστε ή νιώθω πως με αδικείς και δεν εκτιμάς όσα κάνω καθημερινά, παίρνω μια βαθιά ανάσα και σκέφτομαι όλα όσα με έκαναν να σε ερωτευτώ και να θέλω να περάσω τη ζωή μου μαζί σου.
Το χαμόγελό σου, τις τρυφερές αγκαλιές σου, το πόσο πολύ μπορώ να στηριχτώ πάνω σου.
Ο γάμος δεν ήταν ποτέ γραφτό να είναι εύκολος. Το να συμπορεύεσαι με έναν άνθρωπο με δικά του θέλω, επιθυμίες και βούληση δεν είναι κάτι που μπορεί να κάνει ο καθένας. Όταν προστίθενται και τα παιδιά στην εικόνα, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε μόνοι. Που απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλον και που πιστεύουμε ότι κανείς δεν μας καταλαβαίνει. Μέρες όπου τα ελαττώματα και οι αδυναμίες μας ''καπελώνουν'' τα καλά μας στοιχεία.
Έχουμε απογοητεύσει πολλές φορές ο ένας τον άλλον. Έχουμε κλάψει και έχουμε κάνει μέρες να μιλήσουμε. Παρόλα αυτά επιλέγουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο δυνατό. Γιατί αγαπιόμαστε, νοιαζόμαστε και δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωριστά.
Ακόμα και όταν με νευριάζεις ή κάνεις του κεφαλιού σου χωρίς να με συμβουλεύεσαι, μια αγκαλιά είναι αρκετή για να με ηρεμήσει. Όταν σε βλέπω να παίζεις με τα παιδιά μας και να γελάς, με πλημμυρίζει ευτυχία. Είσαι καλός πατέρας. Είσαι καλός σύζυγος. Είσαι καλός άνθρωπος.
Δεν είσαι τέλειος, αλλά αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω εσένα θα παντρευόμουν πάλι.»