Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσει η παράσταση τόσο στους μικρούς όσο και στους μεγάλους θεατές;
Το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε μέσα από την καινούρια μας παράσταση «… και βγαίνω!», είναι πως στη ζωή μας προχωράμε παρέα με τους φόβους μας και πως κάθε βήμα που κάνουμε, όσο μικρό ή μεγάλο, μας ενδυναμώνει και μας ετοιμάζει για κάτι μεγαλύτερο.
Η ομάδα Artika έφερε το θέατρο για τις πολύ μικρές ηλικίες στην Ελλάδα. Πώς αντιλαμβάνεται ένα παιδί τόσο μικρής ηλικίας τον κόσμο του θεάτρου; Πώς αντιδρά στη μουσική και στην παράσταση;
Πιστεύω πως τα παιδιά αντιλαμβάνονται τον κόσμο του θεάτρου «αισθητικά», δηλαδή δια μέσω των αισθήσεών τους, και με μια πολύ μεγάλη ευαισθησία. Ο άνθρωπος όσο πιο νεαρός, τόσο πιο ευαίσθητος είναι στα ερεθίσματα που δέχεται. Οι κεραίες του είναι τεντωμένες και οι αισθήσεις του σε πλήρη διέγερση. Το σώμα, το μυαλό και η ψυχή του βρίσκονται σε μία αρμονική επικοινωνία και αλληλεπίδραση. Ως εκ τούτου, θεωρώ πως η επαφή του με το θέατρο είναι πολύ σημαντική. Το παιδί βιώνει πραγματικά πολύ έντονα τον κόσμο του θεάτρου και για αυτό χρειάζεται να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε σχέση με το τι, γιατί και πως του το προσφέρουμε.
Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή στο έργο και γιατί;
Νομίζω πως η αγαπημένη μου σκηνή στο έργο είναι η στιγμή που η Μαρία αποχωρίζεται το πανί της. Είναι μία κίνηση γενναιότητας και αυτό με συγκινεί. Πιστεύω πως οι ζωές των ανθρώπων είναι γεμάτες από μικρά γενναία βήματα και γι’ αυτό θεωρώ πως είμαστε πολλοί γενναίοι όλοι μας. Είναι κάτι που θα έπρεπε να το αναγνωρίζουμε στους εαυτούς μας.
Υπάρχει κάτι που να σας δυσκόλεψε στη σκηνοθεσία του έργου;
Το έργο αυτό πέρασε πραγματικά πολλές δυσκολίες μέχρι την πρεμιέρα του. Χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε, αρρώστιες, ατυχήματα, τον covid, αναγκαστήκαμε να διακόψουμε επανειλημμένα κατά την προετοιμασία και να αλλάξουμε την ημερομηνία της πρεμιέρας μας δύο φορές. Πραγματικά από τον Δεκέμβριο που ξεκινήσαμε μέχρι τις 17 Απριλίου που ανέβηκε τελικά η παράσταση, συνέβησαν πάρα πολλά. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα, να μην έχω ακριβή αίσθηση για το που βρίσκεται η παράσταση μέχρι την τελευταία στιγμή. Στην πρεμιέρα όμως όλα ξεκαθάρισαν. Και σε αυτό βοήθησε φυσικά το κοινό. Διότι το κοινό γίνεται καθρέφτης της παράστασης. Ως δια μαγείας και προς μεγάλη μου ικανοποίηση όλα ήταν στη θέση τους. Πρόκειται για αυτή τη μαγεία του θεάτρου που τελικά, τα πράγματα πάντα με κάποιο τρόπο γίνονται, ακόμα και όταν νομίζουμε πως δεν θα γίνουν. Αυτή η μαγεία όμως δεν συντελείται από μόνη της, αλλά τη δημιουργούν οι άνθρωποι του θεάτρου και η ομαδική φύση της δουλειάς σε συνδυασμό με την πίστη και την επιμονή στη δουλειά. Στο σημείο αυτό, λοιπόν, θα ήθελα να ευχαριστήσω την υπέροχη ομάδα όλων των συντελεστών, την Κατερίνα Αλεξάκη που μαζί δημιουργήσαμε την Artika πριν 16 χρόνια και έκανε τη δραματουργία, τους ερμηνευτές του έργου, τη Μαρία Μπαλούτσου και τον Βασίλη Καζή, που έγραψε και τη μουσική της παράστασης και μαζί με την Κλεονίκη Καραχάλιου που ήταν βοηθός σκηνοθέτη, είναι μέλη της Artika, τη χορογράφο μας την Ίριδα Κυριακοπούλου, τη Γεωργία Μπούρδα που σχεδίασε, εκτέλεσε, έφτιαξε, σκηνικά και κοστούμια και τον Γιώργο Αγιαννίτη τον φωτιστή μας. Η παράσταση είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι!