«Εκείνη την περίοδο επέλεξε η μητέρα μου να μου αποκαλύψει πως ήταν ερωτευμένη με μια άλλη γυναίκα! Μέχρι τότε, δεν είχαμε συζητήσει ποτέ για τα ραντεβού της ή την σεξουαλική της ζωή μετά το διαζύγιο με τον μπαμπά μου, 5 χρόνια νωρίτερα. Ωστόσο, είχα παρατηρήσει πως περνούσε πολύ χρόνο με μία νέα φίλη της, την Τζούλι, η οποία ερχόταν συχνά στο σπίτι μας με τα παιδιά της και παίζαμε όλοι μαζί.
Δεν νομίζω ότι η μαμά μου προσπαθούσε να μου κρύψει την αλήθεια όλο αυτό το διάστημα. Απλά δεν μου τα έλεγε όλα μέχρι που άρχισα να κάνω ερωτήσεις. Κι όταν επέμεινα να μάθω αν υπάρχει άλλος άντρας στη ζωή της, μού είπε με τον πιο απλό τρόπο πως είναι ερωτευμένη με ένα άτομο που τυχαίνει να είναι γυναίκα. Μάλιστα, πρέπει να ήξερα την αλήθεια βαθιά μέσα μου, αφού η απάντησή μου ήταν “το ήξερα”.
Ως 10χρονο κορίτσι, είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στην μητέρα μου και τις επιλογές της. Ήξερα πως ο σύντροφος που θα επιλέξει θα αγαπάει τόσο εμένα όσο και τον αδερφό μου. Παρόλο που δεν είχε σημασία για μένα αν ο σύντροφος της μαμάς μου ήταν άντρας ή γυναίκα, φαινόταν εξαιρετικά σημαντικό για τον υπόλοιπο κόσμο!
Στο σχολείο δεν υπήρχαν οικογένειες που να μοιάζουν με τη δική μου και δεν μπορούσα να σχετιστώ με κανέναν. Διανύαμε το 2011 που η ομοφυλοφιλία δεν αντιμετωπιζόταν όπως σήμερα και είχα μεγαλώσει με την πεποίθηση πως μια οικογένεια αποτελείται από μία μαμά, έναν μπαμπά και τα παιδιά - ποτέ από δύο μαμάδες ή δύο μπαμπάδες!
Εξαιτίας αυτού, ζήτησα πολλές φορές από την μητέρα μου να χωρίσει την Τζούλι και να ξαναπαντρευτεί τον μπαμπά μου. Θυμάμαι πως, τότε, ήθελα πάρα πολύ να ξανασμίξουν οι γονείς μου και να ξαναγίνουμε όπως παλιά… Μετά από μια νύχτα γεμάτη παρακάλια και κλάματα, συνειδητοποίησα πως δεν χρειάζεται να είναι όλες οι οικογένειες ίδιες. Βαθιά μέσα μου το γνώριζα ήδη, βέβαια, αλλά εκείνο το βράδυ το αποδέχτηκα και συμφιλιώθηκα με αυτή την ιδέα. Το ότι συμφιλιώθηκα εγώ, όμως, δεν σημαίνει πως συμφιλιώθηκαν και οι γύρω μου…
Για αρκετό καιρό έκρυβα τη σχέση της μητέρας μου και νόμιζα πως όσοι έβλεπαν εμένα και τον αδερφό μου, μας λυπόντουσαν. Ωστόσο, μεγάλωνα με πολλή αγάπη κι αυτό έκανε τα πράγματα καλύτερα!
Ο μπαμπάς μου είναι με την ίδια γυναίκα απ’ όταν ήμουν 7 ετών, η οποία είχε τρία παιδιά από προηγούμενο γάμο της. Η μητέρα μου ήταν με την Τζούλι επίσης απ’ όταν ήμουν 7 ετών, η οποία είχε δύο παιδιά από προηγούμενο γάμο της. Επίσης, είχα πάντα δίπλα μου τον μεγάλο μου αδερφό.
Ένιωθα πολύ μεγάλη άνεση και με τις δύο μου οικογένειες και δεν αισθάνθηκα ποτέ παρείσακτη, μη αποδεκτή ή ανεπιθύμητη - σε αντίθεση με κάποιους συνομηλίκους φίλους μου που, αν και ζούσαν με τους βιολογικούς γονείς τους, δεν είχαν την αγάπη που χρειάζονταν.
Σταδιακά, κατάλαβα πως η αγάπη μπορεί να έχει πολλά πρόσωπα και κανένα από αυτά δεν είναι κατακριτέο. Μου πήρε αρκετά χρόνια να νιώσω άνετα με την οικογένειά μου, αλλά τελικά είμαι ευγνώμων για την μητέρα μου που μου έδωσε χρόνο να νιώσω ασφαλής με τη νέα μου οικογένεια, την οποία αποκαλώ "μοντέρνα".
Συνειδητοποίησα ότι αν και υπήρξαν αρκετοί άνθρωποι που βίωσαν τα ίδια με εκείνη, μόνο ελάχιστοι βρήκαν το θάρρος να το ομολογήσουν. Όταν άρχισα να μοιράζομαι την ιστορία μου, οι άνθρωποι γύρω μου όχι μόνο εκτίμησαν την ειλικρίνεια και το θάρρος της μητέρας μου, αλλά ήθελαν να ακούσουν περισσότερα για την οικογένειά μου! Και τότε κατάλαβα πως ιστορίες σαν τη δικιά μου πρέπει να κοινοποιούνται ώστε να μαθαίνουν όλοι πως δεν είναι κακό να βιώνεις μη συμβατικές καταστάσεις ή να ανήκεις σε "διαφορετικές" οικογένειες.
Τελικά, τις ταμπέλες τις βάζουν οι άνθρωποι που δυσκολεύονται να αποδεχτούν οτιδήποτε διαφορετικό και βιάζονται να το κρίνουν και να το επικρίνουν. Αντί να εστιάζουμε στο μίσος για το διαφορετικό, όμως, είναι καλύτερο να ξεχωρίζουμε την αγάπη.
Η οικογένειά μου μπορεί να φαίνεται διαφορετική από τη δική σας, αλλά οι γονείς μου μου έδωσαν την ευκαιρία να έρθω αντιμέτωπη με πολλές και διαφορετικές κουλτούρες, απόψεις και σεξουαλικές προτιμήσεις κι αυτό θα τους το χρωστάω για πάντα. Ελπίζω πως κάποια μέρα ο κόσμος θα μάθει όχι απλά να ανέχεται τους ανθρώπους που φαίνονται διαφορετικοί, αλλά να τους αγαπά και να τους αποδέχεται μέχρι η λέξη «διαφορετικό» να μην έχει κανένα αρνητικό φορτίο. Εξάλλου, τι πάει να πει "κανονικό" και τι "διαφορετικό";».
Πηγή: today.com