Επιτέλους το βλέπεις με τα μάτια σου!
Του μιλάς καθημερινά, το νιώθεις να μεγαλώνει, το έχεις δει στον υπέρηχο και συχνά νιώθεις πως το κουβαλάς στην κοιλιά σου από πάντα. Όσο περνούν οι μήνες της εγκυμοσύνης, το μωρό σου κι εσύ είστε «ένα» και το αισθάνεσαι ήδη σαν τον πιο δικό σου άνθρωπο. Ωστόσο, η στιγμή που γεννιέται και επιτέλους το βλέπεις με τα μάτια σου, είναι μία από τις πιο μαγικές της ζωής σου!
Όταν το κρατάς στην αγκαλιά σου λιώνεις…
Αμέσως μετά τον τοκετό, αν έχουν πάει όλα καλά και το επιτρέπουν οι συνθήκες, η μαία ακουμπάει το νεογέννητο στην αγκαλιά σου και τότε είναι που… λιώνεις! Τα συναισθήματα που σε πλημμυρίζουν είναι δύσκολο να περιγράφουν. Η τρυφερότητα και η πληρότητα που νιώθεις είναι πρωτόγνωρες και, παρά τον πόνο και την ταλαιπωρία του τοκετού, αισθάνεσαι έστω και στιγμιαία την απόλυτη ευτυχία.
Ξέρεις ότι όσα πέρασες άξιζαν τον κόπο
Όσο δύσκολη εγκυμοσύνη κι αν είχες, όσο κι αν ταλαιπωρήθηκες στη γέννα, μόλις κρατήσεις για πρώτη φορά το μικρό σου αγγελούδι τα ξεχνάς όλα. Ξέρεις πως οι θυσίες σου άξιζαν τον κόπο και πως θα τα έκανες όλα ξανά από την αρχή αδιαμαρτύρητα.
Μαζί με το μωρό σου, ξαναγεννιέσαι κι εσύ
Τη στιγμή του τοκετού δεν γεννιέται μόνο ένα μωρό αλλά και μία νέα μαμά! Μπορεί να έχεις προετοιμαστεί για την νέα φάση της ζωής σου στη θεωρία, αλλά μόνο όταν δεις το νεογέννητό σου η θεωρία γίνεται αυτόματα βίωμα και συνειδητοποιείς ότι πλέον είσαι μαμά. Μαζί με το μωρό σου ξαναγεννιέσαι κι εσύ και πλέον νιώθεις βαθιά μέσα σου ότι θα κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να φροντίσεις και να προστατέψεις το μικροσκοπικό σου πλασματάκι.
Όταν έρθει η ώρα να το ξανακάνεις, απλά ανυπομονείς!
Όταν πια το νεογέννητό σου γίνεται μωράκι και μετά παιδάκι και έρχεται η ώρα να κάνεις και το δεύτερο (ή το τρίτο, κ.ο.κ.), υπομένεις τα πάντα στωικά. Δεν σε τρομάζουν ούτε η εγκυμοσύνη, ούτε η ταλαιπωρία, ούτε οι πόνοι του τοκετού. Περιμένεις και ανυπομονείς για την μαγική στιγμή που θα κρατήσεις ξανά στην αγκαλιά σου το μωρό που θα βγει από μέσα σου.