«Το να κάνω μωρό μόνη μου δεν ήταν μέσα στα σχέδια μου. Όπως όλοι οι άνθρωποι, είχα ένα πολύ συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό μου: πρώτα να βρω τον τέλειο σύντροφο, μετά να τον παντρευτώ και να δημιουργήσω οικογένεια μαζί του.
Ωστόσο, σήμερα στα 39 μου, είμαι χωρισμένη, μόνη και έγκυος. Μάλιστα το μωρό μου δεν είναι ο καρπός κάποιου παθιασμένου έρωτα, αλλά μια επώδυνη διαδικασία εξωσωματικής διαδικασίας με δότη σπέρματος. Δεν είναι το ιδανικό σενάριο που ονειρευόμουν από παιδί, αλλά είμαι ευγνώμων για την απόφασή μου.
Μάλιστα, πρόκειται για μια απόφαση που με έχει αλλάξει γενικά σαν άνθρωπο. Είμαι πιο εξωστρεφής και πιο σίγουρη για τον εαυτό μου. Δεν περιμένω πια τον τέλειο σύντροφο και τον τέλειο πατέρα για να εκπληρώσει το παιδικό μου όνειρο. Αντίθετα, βασίζομαι στα πόδια μου, κάνω τις επιλογές μου και τις στηρίζω με τον τρόπο που επιθυμώ.
Το να μην έχω έναν σύζυγο ως σανίδα σωτηρίας δίπλα μου, με βοήθησε να είμαι πιο συγκροτημένη. Σκέφτομαι καλά το κάθε μου βήμα, η διαίσθησή μου λειτουργεί καλύτερα και μου είναι ευκολότερο να λέω «όχι» σε ανθρώπους και καταστάσεις που με πληγώνουν. Παράλληλα, έχω γίνει πιο δεκτική και χαλαρή, ενώ επικοινωνώ με σαφήνεια τις ανάγκες μου.
Υπενθυμίζω στον εαυτό μου πόσο τυχερή είμαι που μπορώ να δουλεύω και να συντηρώ τον εαυτό μου και αργότερα το παιδί μου και να είμαι μια ανεξάρτητη. Έχω την αυτοπεποίθηση πως θα γίνω μια καλή μαμά, παρά τα λάθη που θα κάνω, και το παιδί μου θα γίνει γενναίο σαν κι εμένα.
Φυσικά κάποιες φορές νιώθω μοναξιά και θλίψη, αλλά αυτά τα συναισθήματα είναι φευγαλέα. Αυτό που κυριαρχεί στις σκέψεις μου είναι το μικροσκοπικό ανθρωπάκι που μεγαλώνει μέσα μου και το συναίσθημα χαράς που με γεμίζει. Η ζεστασιά που νιώθω κάθε φορά που του μιλάω για τους ανθρώπους που το αγαπούν ήδη, γίνομαι καλύτερη και πιο δυνατή».
Ελεύθερη μετάφραση: insider.com