Γέννησα τρεις φορές φυσιολογικά και μου έχουν μείνει και οι τρεις αξέχαστες – για διαφορετικό λόγο η κάθε μία. Είμαι περήφανη για όλες τις γέννες μου, αλλά οι δύο απ’ αυτές ήταν πιο ιδιαίτερες, αφού επέλεξα να μην πάρω καθόλου παυσίπονα.
Στο πρώτο μου παιδί δεν είχα ιδέα τι πρόκειται να συμβεί, αφού καμία από τις φίλες μου δεν είχε γεννήσει ακόμη. Γέννησα 8 μέρες μετά την καταληκτική ημερομηνία – τότε ένιωσα πρώτη φορά συσπάσεις – και μου πήρε 24 ατελείωτες ώρες να φέρω στον κόσμο την κορούλα μου. Γέννησα μέσα σε νερό, χωρίς παυσίπονα, αρχικά στο σπίτι και ύστερα σε ειδικευμένο μαιευτήριο, όπου μπαινόβγαινα στην πισίνα κατάκοπη και εκνευρισμένη – τόσο που με είδε ένα ζευγάρι που περίμενε το πρώτο του παιδί και κατατρόμαξε.
Τελικά, το μωρό μου γεννήθηκε υγιέστατο ζυγίζοντας 4,5 κιλά, αφού πρώτα οι μαίες έκαναν τα αδύνατα δυνατά να ξεκολλήσουν οι ώμοι της κατά την έξοδο.
Έξι χρόνια αργότερα, έφερα στον κόσμο το δεύτερο παιδί μου. Γέννησα με πρόκληση, μία εβδομάδα πριν την ημερομηνία μου, επειδή το μωρό έδειχνε ότι μεγαλώνει ακόμα πιο πολύ απ’ το πρώτο μου. Η δεύτερη γέννα ήταν πολύ πιο γρήγορη, αλλά και πολύ πιο έντονη, αφού επέλεξα ξανά να μην πάρω καθόλου παυσίπονα. Ήθελα να βιώσω όλη την εμπειρία της γέννας, επειδή η προηγούμενη φορά ήταν μια άσκηση υπομονής περισσότερο.
Και την βίωσα. Κράτησε 6 ώρες και ήταν μια έντονη, δύσκολη, τρομακτική, πανέμορφη και θαυμάσια εμπειρία ταυτόχρονα. Τελικά, ο γιος μου βγήκε 4,5 κιλά, ούτε γραμμάριο μικρότερος από την κόρη μου.
Δύο χρόνια μετά, έκανα το τρίτο μου μωρό. Πάλι με πρόκληση, αλλά αυτή τη φορά και με επισκληρίδιο. Ήθελα να δω πως είναι να γεννάς χωρίς τους πόνους που είχα περάσει τις προηγούμενες δύο φορές.
Και το απόλαυσα πάλι, αφού πριν ακούσω το «Σπρώξε!» από τη γυναικολόγο μου είχα περάσει αρκετή ώρα συζητώντας χαλαρά με τον άντρα μου και διαβάζοντας περιοδικά. Και αφού έσπρωξα, ούτε κατάλαβα για πότε κρατούσα το μωρό μου στα χέρια μου.
Η τρίτη μου γέννα ήταν μια τελείως διαφορετική εμπειρία και χαίρομαι πολύ που την έζησα και αυτή.
Αλλά για τις άλλες δύο νιώθω και μια κρυφή υπερηφάνεια που κατάφερα να τα βγάλω πέρα από την αρχή ως το τέλος και να βιώσω, κατά κάποιον τρόπο, την ωμή πραγματικότητα της γέννας.
Αυτό δε σημαίνει ότι θεωρώ την επιλογή μου την ιδανική ούτε πως υποτιμώ τις υπόλοιπες. Δεν συγκρίνω τον εαυτό μου με τις άλλες γυναίκες, αλλά νιώθω όμορφα να μιλάω για εκείνες τις έντονες στιγμές, τώρα που τις βλέπω πια από μακριά.
Άλλωστε, η εγκυμοσύνη, η γέννα και η λοχεία έχουν όλες τις δικές τους δυσκολίες και τα απρόοπτα, και είναι πολλές οι γυναίκες που έχουν περάσει πολύ πιο έντονες καταστάσεις από εμένα. Εύχομαι μόνο, να τις έχουν αφήσει πίσω τους και όταν τις θυμούνται να νιώθουν πολύ περήφανες για τον εαυτό τους.
Πηγή: honey.nine.com.au