«Ο σύζυγός μου είναι ποιητής, επιχειρηματίας και περήφανος πατέρας. Τυχαίνει επίσης να είναι 35 χρόνια μεγαλύτερος από εμένα και 60 χρόνια μεγαλύτερος από τον γιο μας ενώ το όνομά του είναι Young (που σημαίνει νέος)...
Αν με ρωτούσατε πριν από πέντε χρόνια με ποιον φαντάζομαι να κάνω οικογένεια, σίγουρα δεν ήταν στη λίστα μου κάποιος τόσο μεγαλύτερός μου. Εάν, πάλι, έκανε μια τέτοια σχέση κάποιος φίλος μου, το πιθανότερο είναι πως θα τον αποθάρρυνα λέγοντάς του ότι η μεγάλη διαφορά ηλικίας σε ένα ζευγάρι δημιουργεί προβλήματα.
Ωστόσο, σε λίγες μέρες θα γιορτάσω την 11η επέτειο γάμου με έναν άντρα πολύ μεγαλύτερό μου. Η αγάπη, η εκτίμηση και ο θαυμασμός που νιώθουμε ο ένας για τον άλλον παραμένουν αναλλοίωτα μέσα στα χρόνια κι όταν μας ρωτούν πώς γνωριστήκαμε, η απάντηση είναι πάντα ίδια: μόλις είδε ο ένας τον άλλον, απλά… κολλήσαμε! Έγινε αυτό το μαγικό κλικ που δένει τους ανθρώπους και τίποτα δεν είναι ικανό να τους χωρίσει.
Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι που μας βλέπουν βρίσκουν πολλά μειονεκτήματα στη σχέση μας. Το λάθος που κάνουν, όμως, είναι να νομίζουν ότι δεν έχουμε λάβει υπόψη αυτά που μας χωρίζουν και τα προβλήματα που ενδέχεται να προκύψουν. Φυσικά και σκεφτόμαστε το μέλλον. Φυσικά και ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα είναι πάντα εύκολα και διασκεδαστικά. Και, φυσικά, συνειδητοποιούσαμε από την αρχή ότι φαινόμαστε “παράξενοι” μαζί όταν βγαίνουμε έξω.
Στα πρώτα μας ραντεβού, όταν εγώ ήμουν 20 κι εκείνος 55, όλοι μας κοιτούσαν περίεργα όταν ανταλλάσσαμε τα πρώτα μας αμήχανα φιλιά ή όταν καθόμασταν με τις ώρες σε μπαρ κι εστιατόρια. Εγώ με σκισμένα τζιν κι εκείνος με κοστούμι, σίγουρα δεν φαινόμασταν και τόσο ταιριαστοί… Όμως, όταν είσαι παράφορα ερωτευμένος όπως ήμουν (και είμαι) εγώ, δεν δίνεις σημασία στα αδιάκριτα βλέμματα ή τις γκριμάτσες αποδοκιμασίας.
Μετά από έξι μήνες μαζί του, ήξερα ότι είναι ο άντρας της ζωής μου. Τότε αποφασίσαμε πως θέλουμε να συγκατοικήσουμε και έφτασε η ώρα να μιλήσουμε στις οικογένειές μας. Ωστόσο, δεν συναντήσαμε δυσκολίες όπως περιμέναμε. Η σχέση μας έχει σταθερά θεμέλια και όσοι μας γνωρίζουν το κατάλαβαν αμέσως - όπως κατάλαβαν αμέσως πόσο ερωτευμένοι είμαστε.
Σημερα, μετά από αρκετά χρόνια γάμου και ένα παιδί, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι η μεγάλη διαφορά ηλικίας έχει ένα σημαντικό πλεονεκτήματα: γνωρίζουμε ότι δεν θα γιορτάσουμε ποτέ την 50η επέτειο του γάμου μας και αξιοποιούμε στο έπακρο κάθε στιγμή που περνάμε μαζί. Αρνούμαστε να παρασυρθούμε σε άσκοπους καβγάδες όπως άλλα ζευγάρια. Κάθε λεπτό μετράει και είναι πολύτιμο!
Ο άντρας μου παραμένει μέχρι και σήμερα ένας δραστήριος και ζωντανός άνθρωπος, ίσως περισσότερο από άλλους νεότερους άντρες που γνωρίζω, και υπάρχει ισορροπία στη σχέση μας. Είμαστε και οι δύο δυνατοί και ανεξάρτητοι άνθρωποι, με πολλά ενδιαφέροντα και δίψα για τη ζωή!
Ο γάμος μας, αν και παντρευτήκαμε περισσότερο επειδή το ήθελαν οι δικοί μας και όχι επειδή πιστεύουμε στον θεσμό, ήταν τελικά η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Δεκαοχτώ μήνες αργότερα γέννησα και τον γιο μας ο οποίος ενίσχυσε ακόμα περισσότερο τη στάση που κρατάμε στη ζωή μας, να «ζούμε τη στιγμή».
Ωστόσο, ήξερα από την αρχή ότι ο Young ίσως φύγει από τη ζωή πριν την ενηλικίωση του παιδιού μας. Ανησυχούσα, επίσης, μήπως ο μικρός αντιμετωπίσει μπούλινγκ από τους συμμαθητές του επειδή ο μπαμπάς του θα μοιάζει περισσότερο με παππούς του. Φοβίες που τις συζητήσαμε, τις αναλύσαμε και τελικά τις βάλαμε στην άκρη. Μέχρι τώρα, τίποτα από αυτά δεν βγήκε αληθινό! Οι δύο άντρες της ζωής μου έχουν μια υπέροχη σχέση και όλοι μαζί είμαστε μια δεμένη οικογένεια.
Κάποια πράγματα ξέρουμε πως δεν θα αλλάξουν ποτέ και το αποδεχόμαστε. Εξακολουθούμε να δεχόμαστε περίεργα βλέμματα όταν βγαίνουμε έξω και είμαι σίγουρη πως υπάρχουν ακόμα κι άνθρωποι που πιστεύουν ότι η σχέση μας είναι λάθος. Πώς μπορεί να είναι λάθος, όμως, δύο άνθρωποι ερωτευμένοι, δεμένοι, παντρεμένοι χρόνια και με ένα υπέροχο παιδί που μεγαλώνει ευτυχισμένο;».
Πηγή: guardian.com