«Μας είπαν ότι ο μικρούλης δεν θα προλάβαινε να ενηλικιωθεί», θυμάται η μαμά Heather, «και τώρα κοιτάξτε τον! Έπιασε την πρώτη του δουλειά».
Οι γονείς του Joshua τον πρωτοείδαν όταν ήταν 18 μηνών και απλά καθόταν στο έδαφος χωρίς να αντιδρά σε τίποτα. Έμαθαν τότε πως όταν ήταν μόλις 2 εβδομάδων, ο πατέρας του τον ταρακούνησε τόσο δυνατά επειδή έκλαιγε που ο μικρός έπαθε εγκεφαλική βλάβη και έσπασαν οι αστράγαλοί του.
«Δεν περπατούσε, δεν μιλούσε, δεν μπορούσε να φάει μόνος του ούτε να επικοινωνήσει», λέει η μαμά του, «είπα στην κοινωνική λειτουργό ότι θέλουμε να υιοθετήσουμε αυτό το παιδί και μου υπενθύμισε ότι έχει σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Της είπα ότι δεν με νοιάζει και πως θέλω να γίνω η μαμά του».
Οι γιατροί ήταν απαισιόδοξοι και μίλησαν ειλικρινά στους γονείς. Δεν ήξεραν αν ο Joshua θα μπορέσει ποτέ του να περπατήσει, να μιλήσει ή να φροντίσει τον εαυτό του. «Δεν μας έδωσαν καμία ελπίδα να τον δούμε ενήλικο», θυμάται η Heather, «και δεν μας βοήθησαν στο ελάχιστο σε όσα μας περίμεναν».
Οι Bell όμως ήταν αποφασισμένοι να του δώσουν την ευκαιρία που δεν θα είχε ποτέ του. Του έμαθαν να λέει λέξεις όπως μπαμπά, μαμά, παρακαλώ, ευχαριστώ στη νοηματική για να επικοινωνεί με τους δικούς του. Μετά από λίγο καιρό άρχισε να τρέφεται κανονικά και έμαθε να μπουσουλάει. Δεν πέρασαν παρά λίγοι μήνες και ο μικρούλης περπάτησε και μίλησε.
Σήμερα, 18,5 χρόνια μετά την τυχερή του μέρα, ο Joshua έχει ήδη αποκτήσει πάρα πολλές δεξιότητες. Δυστυχώς, υποφέρει ακόμη από επιληπτικές κρίσεις και γνωστικές δυσκολίες, αλλά είναι πολύ καλός με τα χέρια του και έχει καλλιτεχνική φλέβα. Ζωγραφίζει, παίζει βιολί και μπάντζο και πρόσφατα έμαθε να κάνει πατινάζ, παρατηρώντας τα αδέρφια του.
«Είναι απίθανος», λέει η μαμά του, «Προσπαθεί πολύ σκληρά και τα πάει περίφημα, αλλά μετά από όσα μας είπαν τότε, ακόμη φοβάμαι μήπως δεν ξυπνήσει καθόλου κάποιο πρωί».
Ο Joshua τα πηγαίνει περίφημα και στην πρώτη του δουλειά σε ένα τοπικό σούπερ-μάρκετ. Είναι ενθουσιασμένος και μιλάει καθημερινά στους γονείς του για όσα έζησε στο μαγαζί. Έχει δηλώσει μάλιστα, πως όταν πάρει τον πρώτο του μισθό θα αγοράσει εξοπλισμό για χόκεϊ και θα βγάλει τους γονείς του για δείπνο.
Το επόμενο στοίχημα για τους Bell είναι να του μάθουν να διαχειρίζεται τα χρήματά του, ελπίζοντας να μείνει πλέον μόνος του στο διαμέρισμα που του έχουν νοικιάσει. Είναι φυσικό επόμενο, αφού βλέπει εδώ και καιρό τα αδέρφια του να φεύγουν από το σπίτι και λαχταράει κι εκείνος λίγη ανεξαρτησία.
Πηγή: today.com