Παρ’ όλ’ αυτά, όσο περνούσε ο καιρός, ο μικρός Chester δεν μεγάλωνε σαν τον αδερφό του – έπαιρνε μόλις 25 γραμμάρια την εβδομάδα και οι γιατροί είχαν προετοιμάσει τους γονείς για τα χειρότερα.
Στις 28 εβδομάδες, οι εξετάσεις έδειξαν ότι η καρδιά του μικρούλη δεν λειτουργούσε σωστά και η Kelly μπήκε στο μαιευτήριο για την πρόωρη γέννα. «Μπήκα για καισαρική στις 28 εβδομάδες παρά το ρίσκο που μου είπαν ότι είχε αυτή η επιλογή γιατί ήθελα να έχει ο Chester μια ευκαιρία στη ζωή», θυμάται η μαμά.
Όταν γεννήθηκε, ζύγιζε μόλις 480 γραμμάρια, ενώ ο αδερφός του 1500. Η ζωή του Chester κρεμόταν κυριολεκτικά από μία κλωστή.
Η Kelly και ο Bill πέρασαν μερικές αγωνιώδεις εβδομάδες στο νοσοκομείο δίπλα στ’ αγόρια τους. Ο Otis βελτιωνόταν διαρκώς, ενώ ο μικροσκοπικός Chester έμενε στάσιμος. Στις 46 μέρες, ο Otis πήγε σπίτι με τους γονείς του. Το ηθικό τους αναπτερώθηκε, καθώς πίστεψαν ότι δεν θα περνούσε πολύς καιρός πριν έρθει σπίτι και ο Chester.
Όμως οι μέρες περνούσαν και ο μικρός πάλευε με διαδοχικές δύσκολες καταστάσεις, όπως η σήψη και η εντεροκολίτιδα. Κάπως έτσι, οι μέρες έγιναν μήνες και οι γονείς τα βρήκαν σκούρα, καθώς είχαν τον αδερφό του και ακόμα δύο παιδιά να φροντίσουν.
Παρ’ όλ’ αυτά, δεν έχασαν τις ελπίδες τους αφού 6 μήνες μετά τη γέννησή του, ο μικρούλης Chester έχει γίνει 5 κιλά και συνεχίζει να παλεύει για τη ζωή του – δεν παραδίδεται και ας επιστρέφει συνεχώς στο μηχάνημα για να αναπνεύσει κανονικά.
«Η καρδούλα του διογκώθηκε επειδή έπρεπε να δουλεύει συνεχώς», λέει η Kelly, «δυστυχώς, εκεί που πήγαινε πολύ καλά, η υγεία του επιδεινώθηκε και πάλι. Αλλά μέχρι τώρα μας έχει δείξει ότι όποτε πέφτει, μετά από λίγο επιστρέφει σαν από θαύμα. Ο μικρός μας είναι ένας αληθινός μαχητής».
Πηγή: mirror.co.uk