Πρέπει να δούμε και την δική μας την καμπούρα
Καμία μαμά δεν είναι τέλεια, όπως και κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος. Ωστόσο, είναι πιο εύκολο να εστιάζουμε στα λάθη των άλλων και να δικαιολογούμε τα δικά μας. Ο κόσμος, όμως, δεν θα γίνει καλύτερος έτσι. Αντίθετα, αν θέλουμε να γινόμαστε καθημερινά καλύτερες για τα παιδιά μας, πριν κρίνουμε τους άλλους πρέπει να δούμε και τη δικιά μας… καμπούρα!Όλες οι μαμάδες κάνουν κάνει κάθε στιγμή ό,τι καλύτερο μπορούν, ενώ αυτό που θεωρούμε εμείς σωστό δε σημαίνει πως λειτουργεί και στα παιδιά των άλλων. Καλό είναι, λοιπόν, να αξιολογούμε πρώτα τον εαυτό μας και τις μεθόδους μας (και να τις βελτιώνουμε αν χρειάζεται) κι έπειτα να αφιερώνουμε τον χρόνο και την ενέργεια που μας περισσεύουν όχι στην άσκοπη κριτική αλλά στο να υποστηρίζουμε και να βοηθάμε η μία την άλλη.
Άλλο η ειλικρίνεια κι άλλο η προσβολή
Επίσης, πριν ανοίξουμε το στόμα μας για μια κακόβουλη κριτική ή ένα άκομψο σχόλιο, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως η μαμά που βρίσκεται απέναντί μας ίσως πληγωθεί ή στεναχωρηθεί. Είναι άλλο πράγμα η ειλικρίνεια, κι άλλο το να προσβάλλουμε ή να μειώνουμε (έστω και άθελά μας) τον συνομιλητή μας.Ακόμα και μια φαινομενικά ασήμαντη κριτική για τον τρόπο που μεγαλώνει η φίλη μας το παιδί της, αν δεν διατυπωθεί προσεκτικά και με αγάπη, ενδέχεται να την φέρει σε δύσκολη θέση ή να την κάνει να αισθανθεί ενοχές. Η σκέψη πως δεν είμαστε αρκετά καλές μαμάδες υπάρχει έτσι κι αλλιώς στο μυαλό των περισσοτέρων μας - δεν χρειάζεται να ρίχνουμε κι άλλο λάδι στη φωτιά!
Πρέπει να κοιτάμε και τα… ψιλά γράμματα
Μερικές φορές μπορεί να αντιδράσουμε με τον πλέον λάθος τρόπο σε κάποια συμπεριφορά του παιδιού μας. Αυτό δε σημαίνει πως είμαστε κακές μαμάδες, ούτε ότι τα κάνουμε όλα λάθος. Σημαίνει, όμως, πως είμαστε κουρασμένες, πως η υπομονή μας έχει εξαντληθεί ή ότι είχε προηγηθεί μια δύσκολη μέρα. Εκείνη τη στιγμή, δεν χρειαζόμαστε κάποιον να μας επισημάνει το λάθος μας. Το ξέρουμε ήδη.
Αντίθετα, χρειαζόμαστε κάποιον να μας καταλάβει, να πάρει το μέρος μας και να μας βοηθήσει να ανακτήσουμε την ψυχραιμία και τις δυνάμεις μας για να μην ξανακάνουμε το ίδιο λάθος. Και ποιος μπορεί να μας καταλάβει καλύτερα από μια άλλη μαμά που, κατά πάσα πιθανότητα, έχει βρεθεί στη θέση μας;
Καλύτερα μη βγάζουμε γρήγορα συμπεράσματα!
Είναι πολύ εύκολο να παρατηρείς τις άλλες μαμάδες και να σημειώνεις τα λάθη τους. Ωστόσο, δεν ξέρεις ποτέ τι έχει προηγηθεί της συμπεριφοράς τους και τα γρήγορα συμπεράσματα δεν βοηθούν κανέναν! Για παράδειγμα, πριν κρίνουμε μια μαμά επειδή τάισε το παιδί της με φαγητό απ’ έξω για τρίτη συνεχόμενη μέρα, ας αναλογιστούμε τους λόγους που το έκανε.Μπορεί να περνάει κάτι δύσκολο, να πιέζεται στη δουλειά και να μην της μένει χρόνος, να είναι άρρωστη, να έχει άρρωστους τους γονείς της ή να έχει κάποιο πρόβλημα το παιδί και να αρνείται να φάει οτιδήποτε άλλο. Γενικά, εμείς βλέπουμε μόνο μερικά καρέ από τη ζωή των άλλων μαμάδων και όχι ολόκληρη τη μέρας τους. Είναι άδικο, λοιπόν, να προτρέχουμε και να βγάζουμε συμπεράσματα.
Πρέπει να είμαστε ενωμένες και μονιασμένες
Οι μαμάδες μεταξύ μας πρέπει να είμαστε μονιασμένες και ενωμένες σαν γροθιά. Κανείς δεν θα καταλάβει τις αγωνίες ή την κούρασή μας καλύτερα από μια άλλη μαμά που περνάει ακριβώς τα ίδια! Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε, λοιπόν, είναι να παρατηρούμε τις αδυναμίες μας και να τις διορθώνουμε με τη βοήθεια και την υποστήριξη των άλλων μαμάδων.
Έτσι εξελισσόμαστε σαν άνθρωποι, γινόμαστε σωστά πρότυπα για τα παιδιά μας και βελτιωνόμαστε σαν μαμάδες. Πριν ασχοληθούμε με τα λάθη των άλλων, λοιπόν, καλό είναι να κοιτάμε πρώτα τα δικά μας!