«Η Ava είναι ανεξάρτητη και πολύ έξυπνη. Είναι η ηρωίδα μου! Τα τελευταία τρία χρόνια έχει περάσει τόσα πολλά... την αποκαλούμε πολεμίστρια. Δεν παραπονιέται ποτέ. Έχει αρχίσει να ρωτάει ωστόσο, "γιατί κάνω χημειοθεραπεία;". Της λέω ότι είχε κακά κύτταρα στο κεφάλι της και ο μόνος τρόπος να θεραπευτεί είναι η χημειοθεραπεία.
Κάθε γενέθλια και Χριστούγεννα είναι ένα τεράστιο υπερθέαμα στο σπίτι μας, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε αν είναι τα τελευταία της. Τις πραγματικά δύσκολες μέρες με πιάνει απελπισία.
Η Ava έχει μη χειρουργήσιμο καρκίνο στον εγκέφαλο. Ξέρουμε ότι μεγάλωνε επί 18 μήνες προτού τον εντοπίσουν - μέχρι τότε είχε το μέγεθος ενός μικρού πορτοκαλιού. Είχε αρχίσει να κάνει εμετό. Ο γιατρός σκέφτηκε ότι μπορεί να ήταν γρίπη ή κάποιο στομαχικό πρόβλημα. Ήταν κουρασμένη και ο λαιμός της ήταν δύσκαμπτος και πονούσε - το αποδώσαμε σε κάποιο τράβηγμα.
Καταλήξαμε στα επείγοντα πέντε φορές μέσα σε έξι εβδομάδες, έκαναν κάποιες εξετάσεις, αλλά δεν βρήκαν τίποτα. Μια μέρα το κοριτσάκι μου άρχισε να ουρλιάζει και να κρατάει το πίσω μέρος του κεφαλιού της. Είπα στον σύζυγό μου ότι θα πάμε στο νοσοκομείο και ότι δεν θα φύγουμε αν δεν μας πουν τι έχει.
Έκανε εξετάσεις αίματος και μας είπαν ότι είτε επρόκειτο για λοίμωξη είτε ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι καρκίνος. Το επόμενο πρωί, της έκαναν μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου και σπονδυλικής στήλης.
Τότε μας είπαν ότι η Ava είχε έναν μεγάλο όγκο στον εγκέφαλο. Γιατί σε εμάς, σκέφτηκα. Ο κόσμος μου κατέρρευσε.
Θα έκαναν επείγουσα χειρουργική επέμβαση, αλλά δεν μπορούσαν, καθώς ο εγκέφαλος της Ava ήταν πολύ πρησμένος. Της έδωσαν στεροειδή και έκανε την πρώτη της εγχείρηση δύο ημέρες αργότερα. Ήταν ένας πολύ επιθετικός καρκίνος και η χημειοθεραπεία δεν λειτουργούσε.
Μας είπαν ότι αν μετά τη θεραπεία, ο καρκίνος επανέλθει μέσα σε 12 μήνες, η Ava είχε 20% πιθανότητα να φτάσει την ηλικία των επτά ετών. Επανήλθε στον 11ο μήνα. Της τον αφαίρεσαν για δεύτερη φορά, και έχει επανέλθει για τρίτη φορά τώρα, αλλά αυτή τη φορά είναι μη χειρουργήσιμος.
Ο καρκίνος του εγκεφάλου είναι ο μεγαλύτερος δολοφόνος των παιδιών, και μου είπαν ότι είναι επίσης ο πιο υποχρηματοδοτούμενος καρκίνος για έρευνα, επειδή είναι ο πιο δύσκολα θεραπεύσιμος. Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Από τότε που η κόρη μας αρρώστησε ζούμε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Συνολικά η Ava έχει κάνει 63 γύρους ακτινοβολίας - καθώς ήταν τόσο μικρή, έγινε με γενική αναισθησία - ήταν σκέτη κόλαση.
Αν κοιτάξετε την Ava δεν θα καταλάβετε ότι είναι άρρωστη. Περιμένει πώς και πώς να έρθουν τα Χριστούγεννα. Πρόκειται να ξεκινήσει το σχολείο τον Ιανουάριο. Θέλω να τη συνοδεύσω στο σχολείο την πρώτη μέρα, μου είπαν ότι αυτό θα ήταν πολύ απίθανο, αλλά έχει ήδη αγοράσει τη στολή της και είμαστε έτοιμοι.»
Πηγή: kidspot.com.au