Έγινα μητέρα από μια εγκυμοσύνη που δεν είχα προγραμματίσει, στα 21 μου. Ήμουν μόνη – ο πατέρας δεν ασχολήθηκε ποτέ – και ένιωθα ντροπή για μήνες, ώσπου είδα το πρόσωπο της μικρής μου στον υπέρηχο. Τότε ένιωσα για πρώτη φορά σαν μέλλουσα μαμά ενός παιδιού που είχε ανάγκη από την αγάπη μου. Κοιτούσα τον υπέρηχο για ώρες κλαίγοντας, καθώς συνειδητοποιούσα το δώρο που μου είχε κάνει η ζωή.
Από τη στιγμή που γεννήθηκε, η Lacey έγινε όλος μου ο κόσμος και αφιερώθηκα σ’ εκείνη – μου άλλαξε τη ζωή και όλα απόκτησα νόημα.
Κάποια χρόνια μετά, άρχισα να διαβάζω για την δωρεά ωαρίων. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν πολλές γυναίκες εκεί έξω που δεν μπορούσαν να βιώσουν αυτό που βιώνα εγώ με φυσιολογικό τρόπο. Ένιωσα αληθινά ευλογημένη που είχα στη ζωή μου τη Lacey, αλλά ταυτόχρονα, ένιωσα και την ανάγκη να βοηθήσω κι άλλες γυναίκες να νιώσουν όπως εγώ.
Ήξερα ότι η διαδικασία είνα επίπονη, οπότε πρώτα πήρα την συγκατάθεση τς μικρούλας μου. Η Lacey ήταν 7 τότε, κι έπρεπε να της εξηγήσω τι ήθελα να κάνω όσο πιο απλά γινόταν. Ευτυχώς, όχι μόνο κατάλαβε αλλά ένιωσε και περήφανη για τη μαμά της. Υποσχέθηκε, λοιπόν, να με βοηθήσει κι εκείνη με όποιον τρόπο μπορούσε – είαμστε οι δυο μας στο σπίτι, οπότε θα ‘πρεπε να μοιραστούμε κάπως το νοικοκυριό.
Το ‘19 έκανα τη πρώτη μου δωρεά και στην αίθουσα αναμονής γνώρισα μια γυναίκα που ήταν εκεί για να γεννήσει με ιατρική υποστήριξη. Μου μίλησε για τις προσπάθειές της και την αγωνία της κι ένιωσα ακόμα πιο όμορφα για την απόφασή μου. Μέσα στον επόμενο χρόνο, δύο μωρά γεννήθηκαν με τη βοήθεια των ωαρίων μου – ήταν τα πιο υπέροχα νέα!
Κάπως έτσι, θέλησα να κάνω το κάτι παραπάνω κι άρχισα να διερευνώ το ενδεχόμενο της παρένθετης μητρότητας.
Αφού πήρα και πάλι τη συγκατάθεση του πιο σημαντικού ανθρώπου στη ζωή μου, της κόρης μου, προχώρησα με τη διαδικασία. Το καλοκαίρι γέννησα ένα υγιέστατο αγοράκι για λογαριασμό άλλων και το συναίσθημα ήταν κάτι μοναδικό. Όταν είδα τους δυο γονείς να χαίρονατι σανμικρά παιδιά, ένιωσα πραγματικά σαν να τους είχα χαρίσει ένα υπέροχο δώρο – το δώρο που είχε αλλάξει κάποτε τη ζωή μου.
Όταν η Lacey μας επισκέφθηκε στο μαιευτήριο, την κοίταξαν και της είπαν: «Δες τι έκανε η μητέρα σου για εμάς. Σας είμαστε ευγνώμονες για πάντα.»
Στην Αγγλία οι παρένθετες μητέρες δεν πληρώνονται για τις υπηρεσίες τους – είναι παράνομο – πέρα από τα δεδομένα λειτουργικά έξοδα, οπότε πολλοί με ρωτάνε γιατί το έκανα και θέλω να το ξανακάνω.
Είναι πολύ απλό: ήταν η πιο τρυφερή και ανταποδοτική εμπειρία της ζωής μου – ο κόσμος μου γέμισε με αγάπη και ευγνωμοσύνη!
Πηγή: metro.co.uk