Η πανευτυχής μητέρα δήλωσε πως η στιγμή της επανένωσής τους ήταν η δεύτερη πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής της – η πρώτη, φυσικά, ήταν η μέρα που γεννήθηκε ο μικρός Noah.
«Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω αυτό που ένιωσα όταν τον έσφιξα ξανά στην αγκαλιά μου», λέει, «κρατιόμασταν και κλαίγαμε για 10 ολόκληρα λεπτά».
Είναι στ’ αλήθεια μια στιγμή που η Amanda δεν πρόκειται ξεχάσει ποτέ. Όπως δεν πρόκειται να ξεχάσει την αγωνία που πέρασε για σχεδόν δύο εβομάδες που δεν ήξερε πού είναι ο γιος της και κανείς δεν είχε ένα καλό νέο να της πει. «Ήταν ένας εφιάλτης δίχως τέλος», θυμάται με τρόμο η μαμά του Noah, «υπήρχαν στιγμές που έχανα κέθε ελπίδα να τον ξαναδώ».
Από το βασανιστήριο την γλύτωσε μια άλλη μαμά, σε μια άλλη άκρη της χώρας. Η Julia Bonin πήγαινε τον γιο της στο σχολείο όταν είδε ένα παιδάκι που της φάνηκε γνωστό. Περπατούσε μόνο του στο δρόμο και καθώς την προσπέρασε η καρδιά της άρχισε να χτυπά δυνατά.
«Το ένστικτό μου έλεγε ότι ήταν το παιδί που είδα να αναζητείται, αλλά η λογική μου έλεγε ότι δεν μπορεί να έπεσα επάνω του έτσι απλά», θυμάται. Τελικά, εμπιστεύτηκε το ένστικτό της και κάλεσε τις Αρχές.
Μέσα σε λίγες ώρες, ο πατέρας του Noah κρατούνταν στο αστυνομικό τμήμα και το παιδί βρισκόταν σε ασφαλή χέρια. Κατόπιν, η μητέρα του ειδοποιήθηκε ότι το παιδί της ήταν καλά και σύντομα θα το συναντούσε.
Όταν ο Noah επέστρεψε αεροπορικώς στον τόπο του, όλη η οικογένεια ήταν εκεί για να τον υποδεχτεί με αγκαλιές, φιλιά και πολλή συγκίνηση. «Δόξα τω Θεώ, το παιδί μου γύρισε σπίτι», είπε η Amanda, «Η καρδιά μου πλημμυρίζει από χαρά και δεν βλέπω την ώρα να κάτσουμε μαζί στον καναπέ και να δούμε παιδικά όπως κάναμε πάντα. Δεν θα τον ξαναφήσω ποτέ από τα μάτια μου. Ποτέ!»
Πηγή: cafemom.com