«Το να είσαι γονιός ενός παιδιού με αναπηρία είναι πρόκληση.
Στην πραγματικότητα, μπορεί να φέρει απροσδόκητο στρες στον γάμο, τα αδέρφια και ακόμη και με τη δική σας πεποίθηση για τις ικανότητές σας ως γονείς. Προσπαθείς να είσαι ευγενικός, υπομονετικός και στοργικός, αλλά υπάρχουν μέρες που είσαι τόσο κουρασμένος από τους καθημερινούς αγώνες που θέλεις απλώς να τα παρατήσεις όλα. Ξέρω, έχω φτάσει κι εγώ εκεί, το καταλαβαίνω!
Αγανάκτηση που κάθε μέρα είναι γεμάτη προκλήσεις.
Αβεβαιότητα για το τι είναι καλύτερο για το παιδί σου.
Απογοήτευση με ασυνεπείς πληροφορίες από ειδικούς.
Θλίψη για ανεκπλήρωτα όνειρα (και ενοχές για το αίσθημα θλίψης για αυτό).
Εκνευρισμός για ''χρήσιμες'' συμβουλές από όσους δεν έχουν ιδέα για το καθημερινό σας άγχος.
Ζήλια προς τους γονείς που έχουν «τυπικές» οικογένειες.
ΕΝΟΧΕΣ που αισθάνεσαι κάποιο ή όλα τα παραπάνω!
Δεν είσαι μόνος σε αυτό θέλω να σου πω!
Υπάρχουν πολλοί άλλοι που επίσης παλεύουν να τα καταφέρουν μια μέρα, μια ώρα τη φορά.
Θέλω να μοιραστώ μυστικά μου:
Ζήτα βοήθεια( συγγενικό πρόσωπο ή μη)
Βρες κάποιον να μιλήσεις, μη το «θάβεις» μέσα σου
Φρόντισε τον εαυτό σου (εσωτερικά κι εξωτερικά)
Φρόντισε την σχέση με τον άντρα/γυναίκα σου
Αν υπάρχει κι άλλο παιδί στην οικογένεια βεβαιώσου ότι τυγχάνει αδιαίρετης προσοχής.
Και πάντα να θυμάσαι πως δεν είσαι μόνος, υπάρχει βοήθεια εκεί έξω και θα είσαι ο καλύτερος γονέας που θα μπορούσε να ζητήσει το παιδί σου!»