Ήταν κατενθουσιασμένη. Το έβλεπα στα μάτια της! Ήξερα ότι η μαμά μου θα με βοηθούσε με τον καιρό, αλλά δεν περίμενα ότι θα ήταν δίπλα μου τόσο ουσιαστικά. Τον πρώτο καιρό μετά την καισαρική δυσκολευόμουν πολύ στις κινήσεις μου.
Η μαμά μου ερχόταν καθημερινά και μου έλεγε «Κάτσε κάτω. Θα την αλλάξω εγώ». Θαύμαζα τα κουράγια της και την εμπειρία της. Έκανε τα πάντα να φαίνονται τόσο εύκολα.
Επιπλέον, ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν ερωτευμένη με την εγγονή της. Κάθε φορά που κοίταζε τα πελώρια ματάκια της, χαμογελούσε και αμέσως ζουλούσε τα στρουμπουλά μαγουλάκια της. Και η κόρη μου, όμως, τις έκανε πολλές χαρές! Από την αρχή δημιούργησαν ένα δέσιμο μεταξύ τους, το οποίο χρόνο με τον χρόνο γινόταν όλο και πιο ισχυρό.
Βλέποντας τη μητέρα μου στον νέο της ρόλο, πλημμύριζα από περηφάνια και ευτυχία. Είναι πραγματικά η καλύτερη γιαγιά που θα μπορούσε να έχει το παιδί μου. Είναι δίπλα στην εγγονή της ουσιαστικά. Είναι τεράστιο κομμάτι της καθημερινότητάς της και γι' αυτό είμαι ευγνώμων.
Δεν είναι λίγα τα σαββατοκύριακα που η κόρη μου μας ανακοινώνει ότι θα πάει να μείνει στην γιαγιά της γιατί, όπως λέει, έχουν «πολλά να πουν και να κάνουν».
Καμαρώνω πολύ που είναι τόσο κοντά. Η μητέρα μου ήταν πολύ αυστηρή με εμάς όταν ήμασταν μικρά, ωστόσο με την εγγονή της είναι ιδιαίτερα τρυφερή και της κάνει όλα τα χατίρια.
Κάποια στιγμή, η δασκάλα στο δημοτικό της κόρης μου, ζήτησε από τους μαθητές της να γράψουν μια παράγραφο για ένα άτομο, το οποίο θαυμάζουν πολύ. Η μικρή μου έγραψε: «Θαυμάζω τη γιαγιά μου, γιατί ενώ είναι μεγάλη κάνει τραμπάλα. Γελάει δυνατά και λέει τις πιο αστείες ιστορίες. Κάθε φορά που την επισκέπτομαι το σπίτι της μυρίζει μπισκότα και το βράδυ με αφήνει να κοιμάμαι μαζί της».
Συγκινήθηκα πολύ όταν το διάβασα και αμέσως πήρα τη μητέρα μου τηλέφωνο για να της πω πόσο πολύ την ευχαριστώ και πως ο ρόλος της γιαγιάς της πάει πολύ.