Όλοι, όμως, γνωρίζουμε πως εκείνη τη στιγμή, είναι προτιμότερο να απομακρυνόμαστε παρά να βάλουμε τις φωνές, να μοιράσουμε τιμωρίες ή (ακόμα χειρότερα!) να σηκώσουμε χέρι. Μια μαμά που έχασε τον έλεγχο και χτύπησε τον μικρό της γιο, έχει πολλά να μας πει…
«Σήμερα χτύπησα τον γιο μου.
Ο λόγος ήταν ασήμαντος. Η πράξη μου άσκοπή. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τη συμπεριφορά μου. Έγινε ασυνείδητα, πριν προλάβω να σκεφτώ τι κάνω. Οι επιπτώσεις, όμως, ήταν ακαριαίες. Ξέσπασα σε κλάματα, όπως και ο μικρός μου γιος. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και το μάγουλό του κοκκίνησε. Κατέρρευσα… Εκείνη τη στιγμή, μίσησα τον εαυτό μου. "Συγνώμη" φώναξα αμέσως. "Ήταν λάθος αυτό που έκανα, μεγάλο λάθος, δεν έπρeπε να το κάνω".
Έχουν περάσει αρκετές ώρες από τότε, κι ακόμα δεν έχω συνέλθει. Καταλαβαίνω απόλυτα πώς νιώθει επειδή νιώθω ακριβώς τα ίδια: προδομένος, θλιμμένος και φοβισμένος! Δεν του αξίζει να νιώθει έτσι όμως, ο γιος μου αξίζει καλύτερη συμπεριφορά και σήμερα στάθηκα πολύ λίγη απέναντί του.
Σήμερα, χτύπησα τον γιο μου.
Η ειρωνεία είναι πως αμέσως μετά το συμβάν, ήρθε προς το μέρος μου και μου είπε "μανούλα μου, μην κλαις". Αντί να τον παρηγορήσω εγώ, ήρθε να με παρηγορήσει εκείνος. Τον κράτησα στην αγκαλιά μου συντετριμμένη και σκούπισα τα μάτια του από τα δάκρυα. Μείναμε αγκαλιά αρκετή ώρα, μέχρι να ηρεμήσουμε κι οι δύο.
Λίγες ώρες μετά, με ήθελε και με αναζητούσε το ίδιο όπως πριν. Σαν να μην άλλαξε τίποτα και αναρωτήθηκα πώς είναι δυνατόν να μην με απεχθάνεται. Εγώ απεχθάνομαι τον εαυτό μου, με μισώ γι’ αυτό που έκανα. H συμπεριφορά μου δεν συμβαδίζει με αυτό που είμαι συνήθως.
Είμαι μια ήρεμη μαμά που δεν φωνάζει και δεν βάζει τιμωρίες. Πάντα του εξηγώ αυτό που με ενοχλεί και συζητάμε. Δεν υπάρχει ίχνος βίας (λεκτικής ή σωματικής) στο σπίτι μας αλλά πριν λίγο έχασα τον έλεγχο και νιώθω η χειρότερη μαμά του κόσμου. Σαν να άλλαξαν όλα ξαφνικά.
Στα μάτια του βλέπω την μητέρα μου που με χτυπούσε συχνά με ασήμαντες αφορμές. Βλέπω τη σωματική και τη συναισθηματική κακοποίηση που έχω υποστεί σαν παιδί. Βλέπω τα λάθη των γονιών μου να επαναλαμβάνονται μέσα από μένα. Κάποτε με χτύπησαν με μία ζώνη επειδή έσπασα ένα βάζο. Ο πατέρας μου με έδερνε όποτε έκανα ζημιές κι εγώ έκλαιγα και φοβόμουν όπως ο γιος μου σήμερα.
Παλεύω με την απογοήτευση που αισθάνομαι και νιώθω ότι πρόδωσα τον εαυτό μου: είχα υποσχεθεί πως δεν θα γίνω σαν τους γονείς μου, αλλά σήμερα αθέτησα την υπόσχεσή μου. Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά, όμως. Δεν θα ξαναγίνει ποτέ, δεν θα το ξανακάνω ποτέ. Το χρωστάω στον γιο μου, σε μένα και στην οικογένειά μας».
Πηγή: scarymommy.com