Έχω τέσσερα καταπληκτικά παιδιά. Μερικές φορές αναρωτιέμαι πώς στάθηκα τόσο τυχερή, μέχρι τη στιγμή που τους ζητάω να κάνουν κάποια δουλειά και θυμάμαι ότι είναι πρωταθλητές της τσαπατσουλιάς…
Ειλικρινά πιστεύω πως αν η τσαπατσουλιά ήταν ολυμπιακό άθλημα, τα τέσσερα υπέροχα παιδιά μου θα είχαν κερδίσει πολλά χρυσά μετάλλια! Φυσικά λένε πάντα «ναι» όταν τους ζητάω να κάνουν μια δουλειά, αλλά ο τρόπος που την κάνουν δεν είναι ακριβώς όπως τον είχα φανταστεί.
Για παράδειγμα, όταν τους ζητάω να τακτοποιήσουν τα ρούχα τους τα βάζουν όπου να’ ναι, όπως να’ ναι και με τρόπο που συνήθως μετά δεν κλείνουν τα συρτάρια και οι ντουλάπες. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Μπορεί να αφήσουν ένα συρτάρι άδειο και να γεμίσουν ένα πολλά ρούχα που δεν μπορεί να κλείσει.
Όσον αφορά την κουζίνα, είναι υπεύθυνα για το πλύσιμο των πιάτων. Στην αρχή τσακώνονται μέχρι να αποφασίσουν ποιανού σειρά είναι να καθαρίσει τον νεροχύτη. Σε αυτόν που θα πέσει ο κλήρος, θα βάλει τα πιάτα και τα ποτήρια στο πλυντήριο πιάτων τόσο γρήγορα και τσαπατσούλικα που είναι αδύνατο να καθαρίσουν. Όσο για τα αποφάγια που μένουν στον νεροχύτη…. δεν θα ασχοληθούν καθόλου!
Το χειρότερο απ’ όλα, όμως, είναι οι κούκλες τους. Έχουν εκατομμύρια κούκλες, διάσπαρτες παντού μέσα στο σπίτι! Όταν τους ζητάω (όχι και πολύ ψύχραιμα ομολογώ…) να τις μαζέψουν, τρέχουν πανικόβλητα και τα τέσσερα να τακτοποιήσουν, αλλά το αποτέλεσμα δεν με ικανοποιεί ποτέ: οι κούκλες στοιβάζονται οι μισές στην κουζίνα, οι μισές στο σαλόνι, σε μικρά βουναλάκια με αποτέλεσμα να μην μπορώ να περάσω.
Ναι, έχω τέσσερα εκπληκτικά παιδιά και νιώθω πολύ τυχερή γι’ αυτό, αλλά η τσαπατσουλιά τους - την οποία έχουν και τα τέσσερα- είναι κάτι που όσο περνάει ο καιρός δυσκολεύομαι να διαχειριστώ. Άραγε τελειώνει ποτέ όλο αυτό;
Ελεύθερη μετάφραση από Scary Mommy