Όταν η κόρη μου ήταν λίγο παραπάνω από 1, γνώρισα μια φίλη από μια ομάδα μαμάδων στο Facebook. Είχε δύο παιδιά - μια κόρη στην ηλικία της κόρης μου κι ένα βρέφος. Αμέσως ταιριάξαμε και αμέσως ήξερα ότι θα γίνει η καλύτερή μου φίλη. Ακούγεται απίστευτο αλλά πραγματικά λαχταρούσα για μια φίλη που να βρισκόμαστε και οι δυο στην ίδια φάση. Να έχουμε κοινά ενδιαφέροντα. Ακόμα και οι σύζυγοί μας τα βρήκαν μεταξύ τους!
Μέναμε κοντά και επειδή είχε μόλις μετακομίσει ανέλαβα να τη φέρω σε επαφή και με άλλες μαμάδες που ήδη έκανα παρέα. Ταίριαξε με όλους και εγώ ένιωσα σαν να συμπληρώθηκε και το τελευταίο κομμάτι του παζλ στον κοινωνικό μου κύκλο. Είχαμε τρομερή επικοινωνία οι δυο μας και τα παιδιά μας έκαναν φοβερή παρέα.
Ήμασταν αχώριστες. Γράψαμε τις κόρες μας σε κοινές δραστηριότητες και κάναμε πολλά πράγματα μαζί. Την προσκάλεσα να κάνουμε διακοπές με την οικογένειά μου και δέθηκε μέχρι και με την αδερφή μου και τα ανίψια μου. Έγινε μέλος της οικογένειάς μου και ήμουν πολύ χαρούμενη γι' αυτό. Περνούσαμε τα σαββατοκύριακα παρέα και νιώθαμε ευγνωμοσύνη που βρήκαμε η μία την άλλη.
Και μετά… κάτι άλλαξε!
Άρχισα να παρατηρώ μια τάση - κάθε χρόνο, λίγο πριν από τις διακοπές, απομακρυνόταν. Μιλούσαμε σπάνια και ενώ ένιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά, έλεγα πως φταίει ότι είναι σε διακοπές. Μόλις γύριζε, ήταν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Πάντα αναρωτιόμουν τι μεσολαβούσε αυτό το διάστημα, αλλά ποτέ δεν την πίεσα να μου πει. Ένα κομμάτι μου δεν ήθελε να της γκρινιάξω και ένα άλλο δεν ήθελε να αποδεχτεί ότι η φιλία μας έφτανε στο τέλος της. Απλά δεν ήμουν έτοιμη για κάτι τέτοιο.
Αλλά συνέχισε να αποστασιοποιείται όλο και περισσότερο. Άρχισε να κάνει παρέα με άλλες μαμάδες, πράγμα που δεν με πείραζε. Μου έκανε εντύπωση ωστόσο, ότι απομακρυνόταν από μένα. Αναρωτιόμουν αν της είχα κάνει κάτι...
Η επικοινωνία μας πλέον ήταν σπάνια και υπήρξε και πολλή αμηχανία μεταξύ μας, ενώ και κάποια απρεπή σχόλια από μέρους της. Αποφάσισα να την ρωτήσω τι συμβαίνει, όμως, εκείνη προσποιήθηκε ότι όλα είναι καλά μεταξύ μας. Ισχυρίστηκε ότι απλώς ήταν πολύ απασχολημένη. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όμως είναι μεγάλοι καταδότες και έβλεπα ότι έκανε παρέα με άλλους φίλους μας. Προφανώς, ήταν πολύ απασχολημένη για μένα.
Τη ρώτησα αν έκανα κάτι, της είπα ότι θα ήθελα να προστατεύσουμε τη φιλία μας όμως μου απάντησε ξερά ότι δεν συμβαίνει κάτι, ότι με εκτιμά και ότι όλα είναι καλά. Ήξερα ότι δεν ήταν ειλικρινής. Κατάλαβα ότι η φιλία μας είχε τελειώσει.
Της έστειλα μηνύματα μερικές φορές μετά από αυτό, και ήταν πολύ σύντομη στις απαντήσεις της. Τότε αποφάσισα να σταματήσω. Δεν μπορείς να πιέζεις καταστάσεις. Μια σχέση χρειάζεται δύο. Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την τελευταία φορά που έλαβα μήνυμα ή τηλεφώνημα από αυτήν. Υποθέτω ότι το ένστικτό μου ήταν σωστό. Η φιλία μας τελείωσε χωρίς λόγο.
Δεν ξέρω το γιατί και πιθανότατα δεν θα το μάθω ποτέ. Αυτός ο χωρισμός με πλήγωσε πιο πολύ και απ' αυτόν με την πρώτη μου αγάπη. Λυπάμαι και για τα παιδιά μου. Πέρασαν μήνες όπου τα παιδιά μου με ρωτούσαν συνεχώς πού είναι οι καλύτεροι φίλοι τους και το μόνο που μπορούσα να πω ήταν "Απλώς είναι απασχολημένοι, ίσως την επόμενη φορά". Κάθε φορά που περνούσαμε από το σπίτι τους ή βλέπαμε το οικογενειακό τους αυτοκίνητο, η κόρη μου ρωτούσε για αυτούς.
Θα ήθελα να μη χρειαζόταν να μιλήσω στην κόρη μου για τις φιλίες που τελειώνουν στα ξαφνικά, για τους περαστικούς ανθρώπους στη ζωή μας. Αποφάσισα ότι έπρεπε να σταματήσω να αναρωτιέμαι τι πήγε στραβά. Εξακολουθούσαμε, όμως, να κάνουμε παρέα με τους ίδιους φίλους και οι δύο. Θα την έβλεπα ξανά σε πάρτι γενεθλίων και γιορτές.
Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν την είδα σε ένα παιδικό πάρτι και έκανε σαν μην είχε συμβεί τίποτα. Πληγώθηκα και χρησιμοποίησα κάθε δικαιολογία, ώστε να μην μείνω μόνη μαζί της.
Μου είναι πολύ δύσκολο που εκτός από μένα έχασε και η κόρη μου τη φίλη της. [...]
Μου αξίζουν φίλοι που θα μείνουν κοντά μου και που θα είναι ειλικρινείς μαζί μου. Αποφάσισα λοιπόν να κρατήσω τις ευχάριστες αναμνήσεις ακόμα και αν είναι δύσκολο. Και ελπίζω στο μέλλον να φτιάξω καινούριες.
Πηγή: scarymommy.com