Στην πραγματικότητα, το 90% της ανάπτυξης του εγκεφάλου συμβαίνει μέχρι την ηλικία των 5 ετών. Aυτό σημαίνει ότι όταν τα παιδιά αρχίσουν το σχολείο, έχουν ήδη μια συγκεκριμένη συμπεριφορά.
Μια καθηγήτρια του δημοτικού, η Amanda Burns, έχει πολλά χρόνια εμπειρίας στην εκπαίδευση - κάθε χρόνο γνωρίζει τουλάχιστον 30 καινούρια παιδιά. Κι όπως ισχυρίζεται ο τρόπος με τον οποίο είναι μεγαλωμένα καθορίζει πολύ την συμπεριφορά τους.
Σύμφωνα με την ίδια οι τύποι γονιών που μεγαλώνουν τα πιο ζωηρά και πιο απόμακρα παιδιά είναι συνήθως οι εξής:
Ο γονιός «ελικόπτερο»
Είναι αυτός που επιβλέπει συνεχώς κάθε πτυχή της ζωής του παιδιού. Υπέρ-ασχολείται, υπέρ-προστατεύει και υπέρ-ανησυχεί για το μικρό του. Όπως υποστηρίζει η εκπαιδευτικός, σε μερικές περιπτώσεις, αυτός ο τύπος γονέα έχει θετική επίδραση στη σχολική ζωή του παιδιού - ειδικά όταν οι σχέσεις είναι καλές.
Αν οι σχέσεις δεν είναι καλές ωστόσο, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το παιδί εξηγεί, λέγοντας ότι «Ο γονιός τους μπορεί να είναι υπερπροστατευτικός, αλλά αν δεν έχει καλή σχέση με τον δάσκαλο, τότε υπάρχει πρόβλημα. Γιατί αυτό, το βλέπει το παιδί και έτσι δεν δείχνει σεβασμό στο δάσκαλό του και πιστεύει ότι αυτή η συμπεριφορά είναι δικαιολογημένη. Αν πάλι, ο γονιός δεν έχει καλές σχέσεις με το ίδιο το παιδί, τότε νιώθει ότι κανείς δεν το καταλαβαίνει».
Ο αυστηρός γονιός
Εστιάζει στην υπακοή την πειθαρχία και τον έλεγχο που επιβάλλεται μέσα από κανόνες και τιμωρίες. Η Burns υποστηρίζει ωστόσο, ότι δεν είναι απαραίτητο ότι τα παιδιά θα γίνουν υπάκουα με ένα τέτοιο τύπου γονέα. Είναι σημαντικό να καταλαβαίνουν γιατί κάποιος τους λέει όχι ή για ποιο λόγο τα επιπλήττουν για να μην παίρνουν μελλοντικά θέση άμυνας.
Επίσης είναι πολύ πιθανό, λόγω της καταπίεσης που νιώθει το παιδί, να θέλει να αντιδράσει - μπορεί ακόμα και να αναποδογυρίζει θρανία στην τάξη. «Δεν είναι ασυνήθιστο» ισχυρίζεται η Βurns.
O χαλαρός γονιός
Είναι ο τύπος γονέα που σπάνια επιβάλλει κανόνες και προκειμένου να μην έρθει σε σύγκρουση με το παιδί του, εύκολα τους παρακάμπτει. Όταν ένας μαθητής μεγαλώνει με αυτό τον τρόπο, δύο είναι τα τινά που μπορεί να συμβούν στο σχολείο: είτε να είναι πολύ ήρεμος και να διαπρέψει (γιατί βρήκε τα όρια που του έλειπαν), είτε να κάνει φασαρία και να αψηφά τους δασκάλους.
Μετά δεν είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί το παιδί δεν κάνει αυτό που του λες, εξηγεί η Burns. Τα όρια είναι σημαντικά και πρέπει να υπάρχει συνέπεια.
Ο αδιάφορος γονιός
Τα παιδιά που μεγαλώνουν με συναισθηματικά απόμακρους γονείς και που είναι αμέτοχοι στην καθημερινότητάς τους, τείνουν να εκδηλώνουν έντονες συμπεριφορές προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή όταν είναι μικρά. Αλλά όσο μεγαλώνουν το πιο πιθανό είναι να κλειστούν στον εαυτό τους.
Είναι μια κλασική περίπτωση, σύμφωνα με την Burns. «Λαχταρούν την προσοχή και μια οποιαδήποτε μορφή σύνδεσης με τους άλλους».
Ο πιεστικός γονιός
Είναι ο γονιός που πιέζει το παιδί του για τα πάντα και προσπαθεί να επιβάλλει τα δικά του όνειρα και τις δικές του φιλοδοξίες. Ο τρόπος αυτός μοιάζει πολύ με τον γονέα «ελικόπτερο» και έχει παρόμοια επίδραση στο παιδί.
Και στις δυο περιπτώσεις, οι ανάγκες και τα θέλω ενός παιδιού παραμερίζονται και αυτό μελλοντικά οδηγεί σε συναισθηματικά απόμακρους ενήλικες. «Γίνονται έτσι γιατί ποτέ κανείς δεν τους άκουσε» καταλήγει η δασκάλα.
Πηγή: thesun.co.uk