Πριν κάνω παιδιά, έβλεπα τις μαμάδες φίλες μου να ανησυχούν για τα πάντα και τις έλεγα, τουλάχιστον, υπερβολικές. Πήγαινα στα σπίτια τους κι έβλεπα τις καλυμμένες πρίζες, τα λάστιχα στις γωνίες των τραπεζιών και όλες τις γνωστές προφυλάξεις και αναρωτιόμουν γιατί δεν βάζουν το παιδί σε μια άθραυστη γυάλα μέχρι να μεγαλώσει, να έχουν το κεφαλάκι τους ήσυχο.
Μέχρι που έγινα μαμά και κατάλαβα ότι όλη αυτή η κινητοποίηση ήταν υπερβολική μεν βάσιμη δε, αφού ένα παιδί που ξεκινάει να περπατάει και να αναζητά ερεθίσματα δεν πρόκειται να αφήσει ούτε γωνιά του σπιτιού χωρίς να την εξερευνήσει. Κατά συνέπεια, μέρος της δουλειάς μας είναι να εξασφαλίσουμε ότι κάθε γωνιά του σπιτιού θα είναι ασφαλής γιατί δεν θα είμαστε πάντα μπροστά να βλέπουμε τι κάνει το παιδί – είναι ανθρωπίνως αδύνατον!
Και φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε γιατί όλα μπορούν να συμβούν και μάλιστα, σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Το έμαθα καλά ένα βράδυ που βρήκα τον μεγάλο μου με ένα μπουκάλι καθαριστικό για πατώματα στο χέρι και τα χείλη του ελαφρώς μπλε… Είχε μόλις πιει μια γουλιά και η καρδιά μου πήγε να σπάσει.
Ευτυχώς, κινηθήκαμε αστραπιαία κι εγώ και ο άντρας μου και προλάβαμε τα χειρότερα, αλλά εκείνη τη νύχτα πήρα μερικά πολύ χρήσιμα μαθήματα:
Τα παιδιά μπορούν να δοκιμάσουν τα πάντα
Κακά τα ψέματα, ό,τι και να πεις στα παιδιά, αν θέλουν να κάνουν τη μαϊμουδιά τους, θα βρουν ευκαιρία να την κάνουν. Ειδικά εάν πρόκειται για κάτι που δεν έχουν ξανακάνει ποτέ και τους έχει μπει στο μυαλό να το κάνουν. Ο δικός μου είχε πλησιάσει πολλές φορές τα απορρυπαντικά, αλλά τον τραβούσα πάντα μακριά, του έδινα κάτι άλλο να ασχοληθεί και τα έβαζα σε μέρος που δεν μπορεί να τα φτάσει όσο καθαρίζω. Μια φορά ξέχασα κάτι έξω, το μυρίστηκε και θυμήθηκε το απωθημένο του.
Ασφαλές δεν είναι το απαγορευμένο, αλλά το φυλαγμένο
Όσο και να τους απαγορέψεις κάτι, όσες φορές και αν τους πεις ότι ειναι κακό και δεν πρέπει να το πιάσουν ή να το πιουν, δεν εισαι ποτέ εξασφαλισμένος. Ο μόνος τρόπος να έχεις ήσυχο το κεφάλι σου – κι αυτό μέχρι κάποια ηλικία – είναι να έχεις όλα τα επικίνδυνα αντικείμενα κλειδωμένα σε κάποιο ψηλό ντουλάπι, ώστε να μην το φτάνουν με τίποτα. Και να έχεις κρυμμένο και το κλειδί γιατί ποτέ δεν ξέρεις...
Πάντα κλειδωμένα μπάνια τη νύχτα (και τη μέρα αν γίνεται)
Τα πιο επίφοβα υγρά του σπιτιού βρίσκονται συνήθως στο μπάνιο είτε σε κάποιο ντουλάπι είτε σε κάποιο ψηλό ράφι. Γι’ αυτό και το μπάνιο καλό είναι να μην είναι άμεσα προσβάσιμο οποιαδήποτε στιγμή και σίγουρα όχι όταν εμείς κοιμόμαστε. Εγώ, πάντως, που το ατύχημα μου έτυχε και νύχτα, δεν αφήνω μπάνια ξεκλείδωτα ούτε γι’ αστείο. Μάλιστα, όταν πρέπει να κάνω κάτι που θέλει όλη την προσοχή μου τα κλειδώνω ακόμα και τη μέρα για να μην βρω και τον μικρότερο με κανένα μπουκάλι απορρυπαντικό στο χέρι.
Δεν κάνουμε τίποτα πριν μιλήσουμε με κάποιον ειδικό
Πολλά πράγματα πρέπει να ξέρει ένας γονιός και πως να τα προλάβει, αλλά οι πρώτες βοήθειες και το τι κάνεις σε περιπτώσεις όπως η δική μας πρέπει να μπαίνουν σε προτεραιότητα. Από την άλλη, εμείς που δεν ξέραμε πήραμε αμέσως τηλέφωνο στα επείγοντα και έτσι μάθαμε ότι κινείσαι ανάλογα και με το τί κατάπιε το παιδί. Μας ζήτησαν, με λίγα λόγια, να διαβάσουμε την ετικέτα του καθαριστικού για να μας κατευθύνουν μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο και ευτυχώς όλα πήγαν καλά.
Η ταχύτητα σώζει ζωές, αλλα η πρόληψη είναι προτιμότερη
Η αλήθεια είναι ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, ειδικά αν δεν σου έχει ξανατύχει ποτέ κάτι τόσο επείγον, παγώνεις αρχικά. Παρ’ όλ’ αυτά, πρέπει να μαζέψεις τα κουράγια σου και να κάνεις γρήγορα τις απαραίτητες κινήσεις γιατί ο χρόνος είναι πάντα σύμμαχος – λίγα λεπτά μπορεί να κάνουν τη διαφορά για την υγεία του παιδιού.
Στο τέλος, βέβαια, αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η πρόληψη. Να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα και να μη χαλαρώνεις τις προφυλάξεις σου επειδή είσαι κουρασμένη, είναι νύχτα και τα παιδιά κοιμούνται ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Ώστε να μη φτάσεις, αν γίνεται, ποτέ στο σημείο να κινδυνεύσει η ζωή του παιδιού σου από μια δική σου απροσεξία.