Είμαι μαμά μιας υπέροχης κόρης, 2 ετών. Είναι υπέροχη και γλυκιά, όπως όλα τα παιδιά σε αυτή την ηλικία, και πολύ δραστήρια.
Η κόρη μου είναι 2 χρονών και ναι, θηλάζει ακόμα! Υπήρξα πολύ τυχερή γιατί δεν αντιμετώπισα ποτέ καμιά δυσκολία όσον αφορά τον θηλασμό. Όλα έγιναν φυσιολογικά. Δεν πονούσα και είχα αρκετό γάλα.
Πριν γίνω μητέρα δεν είχα πολλές επαφές με μωρά και ήμουν σίγουρη ότι όταν αποκτούσα παιδί, δεν υπήρχε περίπτωση να το θηλάσω πάνω από ένα χρόνο. Έτσι έλεγα και πραγματικά το πίστευα - στο κάτω κάτω το να θηλάζει ένα νήπιο είναι περίεργο, σωστά;
Απ' όσα άκουγα γύρω μου, ήμουν πεπεισμένη ότι ο παρατεταμένος θηλασμός μόνο κακό θα έκανε στην ανάπτυξη ενός παιδιού. Θυμάμαι κάποια στιγμή να βλέπω στο εξώφυλλο ενός περιοδικού μια μαμά να θηλάζει το 3χρονο κοριτσάκι της. Ένιωσα περίεργα και είπα πως εγώ δεν θα το έκανα ποτέ!
Και μετά ήρθε η κόρη μου και όλα άλλαξαν! Δεν υπάρχει ιερότερη στιγμή μεταξύ μαμάς και παιδιού από τον θηλασμό.
Η στοργή, η αγάπη και ο ξεχωριστός δεσμός που δημιουργείς με το μωρό σου, είναι η άλλη, η τρυφερή πλευρά που θα θες να θυμάσαι για πάντα- ειδικά όταν όλο αυτό το ταξίδι φτάνει προς το τέλος του. Και, κάποια στιγμή αυτό το τέλος θα έρθει. Φυσικά...
Μέχρι στιγμής η κόρη μου δεν έχει δείξει να θέλει να σταματήσει και προσωπικά, μου φαίνεται πολύ σκληρό να της το κόψω με το ζόρι, επειδή σε κάποιους δεν αρέσει.
Aπό τη στιγμή που το γάλα είναι ωφέλιμο και μετά τους 12 μήνες, δεν βρίσκω κανένα λόγο να της το στερήσω. Έχω ακούσει πολλά κακεντρεχή σχόλια του είδους «Καλά, πόσο θα τη θηλάζεις, μέχρι το δημοτικό;» και ενώ στην αρχή στενοχωριόμουν, πλέον δεν δίνω καμία σημασία.
Εγώ δεν ξέρω κανένα παιδάκι να θηλάζει στο δημοτικό, είτε θήλασε 6 μήνες, είτε 2 χρόνια. Δεν ξέρω για εσάς...
Κάθε μαμά κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι καλύτερο για το παιδί της. Προσωπικά, επέλεξα να δώσω στην κόρη μου όσο χρόνο θέλει για να απογαλακτιστεί από μόνη της. Θέλω να είναι χαρούμενη και δεν πρόκειται να της επιβάλλω τίποτα με το ζόρι.