Τις προάλλες ήμουν στην παιδική χαρά με τον τρίχρονο γιο μου. Στο πρώτο πεντάλεπτο είχε γίνει ήδη φίλος με ένα αγοράκι στην ίδια ηλικία και δυο κοριτσάκια που φαινόντουσαν να πηγαίνουν νήπια. Όλα κυλούσαν ομαλά και τα παιδιά γελούσαν κι έπαιζαν ήσυχα στο σκάμμα με τα φτυαράκια τους.
Μέχρι που τα γέλια έγιναν κλάμα και ακούστηκαν φωνές. Αμέσως, σηκώθηκα απ' το παγκάκι και πλησιάσα το παιδί μου, το οποίο έκλαιγε με λυγμούς, καθώς μια μαμά του έβαζε τις φωνές ενώ ταυτόχρονα παρηγορούσε το ένα κοριτσάκι.
Πριν ακόμα μάθω τι είχε συμβεί, έβραζα από θυμό. Μια άγνωστη γυναίκα, προφανώς η μητέρα του κοριτσιού, ούρλιαζε στο δικό μου παιδί. Όταν με είδε, με ενημέρωσε ότι ο γιος μου τράβηξε βίαια απ' το χέρι της κόρης της το παιχνίδι της με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία της και να πέσει στην άμμο.
Το καταλάβαινα. Ο γιος μου είχε φερθεί άσχημα και σίγουρα έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη από τη φίλη του. Αυτό που δεν μπορούσα όμως με τίποτα να καταλάβω είναι με ποιο δικαίωμα αυτή η γυναίκα έβαλε τις φωνές σ' ένα ξένο παιδί, 3 χρονών, αντί να έρθει σε μένα και να βρούμε μια λύση.
Παραδόξως, συγκράτησα τα νεύρα μου και της είπα - όσο πιο ευγενικά μπορούσα- ότι θα μπορούσε να απευθυνθεί σε εμένα πρώτα, καθώς εγώ είμαι η μαμά του και άρα υπεύθυνη για τις πράξεις του παιδιού μου. Με κοίταξε περιφρονητικά και συνέχιζε να φωνάζει. Φυσικά, πήρα τον μικρό αγκαλιά και φύγαμε.
Όλο το βράδυ σκεφτόμουν πώς θα έπρεπε να το είχα χειριστεί. Τι θα μπορούσα να είχα πει για να της δώσω να καταλάβει πώς η συμπεριφορά της είναι απαράδεκτη. Είναι άραγε τόσο δύσκολο για μερικούς να καταλάβουν ότι κανένας δεν μπορεί να μαλώνει ή να φωνάζει σ' ένα παιδί πριν μιλήσει πρώτα με τον γονιό του.
Eίμαι μάνα και καταλαβαίνω πολύ καλά πως είναι να βλέπεις το παιδί σου να κλαίει επειδή του έχουν φερθεί άσχημα ή το έχουν αδικήσει. Αλήθεια, το καταλαβαίνω.
Τα παιδιά όμως είναι παιδιά και μεταξύ τους θα υπάρξουν μικροεντάσεις. Είναι μικρά ωστόσο και χρειάζονται τη δική μας καθοδήγηση για να μάθουν να ξεχωρίζουν το σωστό απ' το λάθος. Γι' αυτό αν το παιδί μου φερθεί άσχημα στο δικό σας μην του φωνάξετε, πείτε το σε μένα και εγώ κατευθείαν θα αναλάβω δράση.
Γιατί είμαι η μαμά του. Είμαι υπεύθυνη γι' αυτόν και μόνο εγώ γνωρίζω με ποιον τρόπο να του δείξω το λάθος του, έτσι ώστε να το καταλάβει και να μην το επαναλάβει.
Ξέρω από πρώτο χέρι τι πρέπει να του πω για να με ακούσει. Στον γιο μου δεν λειτουργούν οι φωνές ή οι απειλές αλλά φράσεις πιο «μαλακές» σε αυστηρό όμως τόνο. Ο σεβασμός είναι κάτι που αξίζει σε όλους, μικρούς και μεγάλους, γι' αυτό κάντε μια δεύτερη σκέψη πριν χάσετε την ψυχραιμία σας.