Από τον πρώτο μήνα άρχισα να κάνω όνειρα για τη ζωή μας. Τι θα σου μάθαινα, πώς θα σε έντυνα, τα ταξίδια που θα κάναμε μαζί. Δεν είμαι τέλεια, όμως, με το που έμαθα ότι μεγάλωνες μέσα μου, αποφάσισα να προσπαθώ καθημερινά να είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου - η μαμά που σου αξίζει.
Όταν γεννήθηκες συνειδητοποίησα ότι σ' αγαπάω ακόμα περισσότερο. Θυμάμαι τα πάντα από εκείνη τη μέρα. Τα μικροσκοπικά σου δαχτυλάκια που τύλιγαν τα δικά μου, το πρησμένο αλλά πανέμορφο προσωπάκι και τα φουντωτά μαλλάκια σου. Σε κοιτούσα με δέος και ένιωθα περήφανη! Ήσουν φτυστή ο πατέρας σου όμως εγώ πίστευα ότι είσαι ολόιδια με μένα και πλημμύριζα ακόμα περισσότερο από χαρά.
Ο ερχομός σου δεν άλλαξε μόνο το σώμα μου αλλά και το πώς βλέπω πια τον κόσμο γύρω μου. Αγαπάω με έναν τρόπο που δεν ήξερα ότι μποροεί να αγαπήσει κάποιος. Έμαθα να συγχωρώ. Και γνώρισα τι θα πει φόβος...
Φοβήθηκα (και ακόμα φοβάμαι) μην πάθεις κάτι κακό. Έγινα ο φύλακας - άγγελός σου και ορκίστηκα να σε προστατεύω μέχρι να μπορείς να σταθείς στα δικά σου πόδια. Ακόμα κι όταν έρθει αυτή η ώρα όμως πάντα θα στέκομαι δίπλα σου διακριτικά. Έτοιμη να παρέμβω, αν μου το επιτρέψεις, και να σε σώσω από οποιαδήποτε ασχήμια και να σε φυλάξω από οποιοδήποτε πόνο.
Υπάρχουν φορές που νιώθω ότι κάνω πολλά λάθη... Χάνω την ψυχραιμία μου, δεν παίζω μαζί σου όσο θα ήθελα ή δεν γελάω αρκετά. Ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά σου όμως είναι αρκετά για να με συγχωρέσω και μου δίνουν κουράγιο να γίνομαι καλύτερη. Ποτέ δεν με ένοιαζε η γνώμη των άλλων για μένα όμως η δική σου είναι πολύ σημαντική, γι' αυτό και δεν θα σταματήσω ποτέ να προσπαθώ.
Το να είμαι η μαμά σου σημαίνει ότι κάθε μέρα είναι μια υπέροχη μέρα, επειδή υπάρχεις στη ζωή μου. Πραγματικά, δυο ροζ γραμμές πριν από πέντε χρόνια μου χάρισαν όλα όσα ονειρευόμουν.