«Θα ξαναέκανα καισαρική γιατί δεν αντέχω τα απρόοπτα»
«Δεν είχα σκοπό να κάνω καισαρική, αλλά τα νερά μου έσπασαν στις 28 εβδομάδες και ο φυσιολογικός τοκετός – που τον προσπαθήσαμε για δύο ολόκληρες ώρες – δεν πήγε ομαλά. Οι παλμοί του παιδιού έπεφταν διαρκώς κι έτσι βρέθηκα στο τραπέζι του χειρουργείου για μια επείγουσα καισαρική. Ολη αυτή η περιπέτεια μου άφησε έναν φόβο για την επόμενη γέννα μου: φοβάμαι οτιδήποτε απρόοπτο κι απρόβλεπτο. Γι’ αυτό, αν μείνω πάλι έγκυος με το καλό, θέλω να γεννήσω με καισαρική ώστε να έχω όσο γίνεται μεγαλύτερο έλεγχο.» – Ιουλία, 28 ετών
«Άκουγα γυναίκες να απεύχονται την καισαρική κι επηρεάστηκα πολύ»
«Θυμάμαι να πηγαίνω σε διάφορα μαθήματα πριν τη γέννα, προγεννητικής γιόγκα, ανώδυνου τοκετού κλπ. και να ακούω φράσεις όπως “αχ, μακάρι να μη χρειαστώ καισαρική”, οι οποίες με επηρέασαν χωρίς να το καταλάβω. Κάπως έτσι βρέθηκα με ένα μωρό σε λάθος θέση, να προσπαθώ να το γυρίσω με γιατροσόφια για να αποφύγω το χειρουργείο. Ευτυχώς, ήταν πολύ μεγάλο για να γυρίσει μόνο του και η καισαρική ήταν ο μόνος δρόμος. Δεν το μετάνιωσα ποτέ κι ένιωσα και άσχημα που μπήκα στο τριπάκι ότι αν δεν γεννήσεις φυσιολογικά δεν έχεις ζήσει τίποτα.» – Κατερίνα, 33 ετών
«Η ουλή μου είναι παράσημο και το φοράω με καμάρι»
«Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη δεν ήθελα ούτε να ακούσω για καισαρική. Έλεγα, “η μάνα μου έκανε 6 παιδιά στο σπίτι της κι εγώ θα πάω στο χειρουργείο;” Αλλά, όπως μου είπαν όλοι, με την εγκυμοσύνη δεν μπορείς να είσαι απόλυτη. Και οι επιπλοκές είναι της φύσης, αλλά τις αντιμετωπίζουμε, δεν περιμένουμε να λυθούν μόνες τους. Έκανα καισαρική, λοιπόν, και δεν ένιωσα ότι χάνω κάτι πέρα από την ουλή στην κοιλιά. Η ουλή όμως είναι παράσημο και το φοράω με καμάρι αφού από εκεί βγήκε υγιέστατο και χαμογελαστό το υπέροχο αγοράκι μου.» - Τζέσικα, 29 ετών
«Αυτό που μετράει είναι το μωρό σου και όχι η δική σου εμπειρία»
«Δεν ήμουν προετοιμασμένη για καισαρική – καμιά μας δεν είναι νομίζω. Στο μυαλό μου η γέννα ήταν κάτι που, αν όλα είναι καλα μέχρι εκείνη τη στιγμή, γίνεται από μόνο του, εντελώς φυσικά. Έλα όμως που δεν είναι έτσι. Και με μένα όλα καλά πήγαιναν, αλλά η μικρούλα μου γύρισε και δεν έλεγε να επανέλθει στη θέση που θέλαμε. Η αναμονή, όμως, με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι το μόνο που μετράει είναι να βγει το μωρό σου υγιές και όχι τόσο η δική σου εμπειρία. Όταν ήρθε η ώρα αφέθηκα στη διαδικασία και περίμενα τη στιγμή που θα αγκαλιάσω το μωρό μου και θα είμαστε και οι δύο καλά και ευτυχισμένοι.» – Χριστίνα, 37 ετών
«Η προσμονή να κρατήσεις το μικρό σου υπερβαίνει κάθε φόβο σου»
«Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ποτέ την επιλογή μεταξύ φυσιολογικού τοκετού και καισαρικής, λόγω κάποιων θεμάτων υγείας που είχα. Οπότε ήξερα από την αρχή ότι πάω για καισαρική και δεν μπήκα στη διαδικασία να σκέφτομαι κάτι άλλο. Το μόνο δύσκολο ήταν ότι φοβάμαι τις εγχειρήσεις και κάπου κάπου με κυρίευε το άγχος. Εκεί βοήθησε πολύ η γιατρός μου που μου μίλησε ανοιχτά για τη διαδικασία και απάντησε σε κάθε ερώτησή μου. Τελικά, ο στόχος είναι τέτοιος που σε κάνει να υπερβείς κάθε φόβο. Η προσμονή να αγκαλιάσω το μικρούλι μου με γέμισε αισιοδοξία και ηρεμία την ημέρα της γέννας, τόσο που αν δεν υπήρχε βιολογικό κώλυμα θα το ξανάκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.» – Σάρα, 35 ετών