«Έχω μια 6χρονη κόρη, έναν 3χρονο γιο και ένα κοριτσάκι 5 μηνών. Από τότε που γεννήθηκε η μικρότερη κόρη μου, ο γιος μου είναι πολύ προσκολλημένος πάνω μου. Νόμιζα ότι θα το ξεπεράσει με την πάροδο του χρόνου, αλλά το πρόβλημα φαίνεται να επιδεινώνεται. Όταν προσπαθώ να ταΐσω το μωρό μου, μου ζητά να μην το κάνω. Όταν κρατάω το μωρό, έρχεται και κάθεται πάνω μου, σχεδόν σαν να θέλει να την αφήσω και να πάρω αυτόν στην αγκαλιά μου. Ακόμα και όταν είμαι στην τουαλέτα, χτυπάει και κλαίει, ρωτώντας αν μπορεί να έρθει και να με περιμένει. Η ερώτησή μου είναι τι μπορώ να κάνω; Να σημειώσω ότι ο άντρας μου δουλεύει πολλές ώρες και όταν επιστρέφει σπίτι, προσπαθεί να με βοηθήσει αλλά ο γιος μου θέλει μόνο εμένα», είπε η μαμά και η η παθούσα Laura Mazza της απάντησε το εξής:
«Είμαι και εγώ μητέρα 3 παιδιών και σας καταλαβαίνω. Είναι δύσκολο. Το μεγαλύτερο παιδί μου χτυπούσε το μωρό σε κάθε ευκαιρία. Για να είμαι ειλικρινής, εξακολουθεί να το κάνει. Ως προς το τι συμβαίνει παίζουν διάφορα σενάρια όπως το σύνδρομο του παιδιού-σάντουιτς, του μεσαίου παιδιού με άλλα λόγια και πιστέψτε με, είναι υπαρκτό.
Μέχρι στιγμής ήσασταν δίπλα του για να καλύψετε όλες τους τις ανάγκες. Η ''κουβερτούλα'' του. Τώρα σας μοιράζεται και ζηλεύει. Δεν μπορεί να το ελέγξει. Το ζήτημα θέλει λεπτούς χειρισμούς.
Ζητήστε του να σας βοηθήσει!
Κάντε τον να νιώσει ότι τον συμπεριλαμβάνετε στη φροντίδα του μωρού. Για παράδειγμα, μπορείτε να του πείτε ''Είσαι τόσο μεγάλο αγόρι, μπορείς να μιλήσεις και το μωρό δεν μπορεί, οπότε ίσως μπορείς να μου πεις τι πιστεύεις ότι σκέφτεται το αδερφάκι σου;'' ή ''Με ποιο παιχνίδι πιστεύεις ότι πρέπει να παίζει το μωρό; Μπορείς να παίξεις μαζί του; ".
Όσον αφορά στο κομμάτι του συζύγου είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για να δεθούν μπαμπάς και γιος αυτή την περίοδο, οπότε είναι σπουδαίο να περάσουν περισσότερο χρόνο μαζί κυρίως τα σαββατοκύριακα.»
Ελεύθερη μετάφραση από kidspot.com.au