«Αληθινό διαμάντι... Πόσες θα χαρακτήριζαν έτσι την πεθερά τους; Πιστέψτε με, είναι αλήθεια, αλλά στην αρχή δεν το έβλεπα και την απομάκρυνα από κοντά μου.
Η οικογένεια του συζύγου μου με καλωσόρισε από την πρώτη στιγμή. Είναι το μικρότερο παιδί και η μητέρα του, τού έχει αδυναμία. Ποτέ δεν μπορούσα να καταλάβω πόσο δοτική ήταν στον 32χρονο γιο της. Φαινόταν υπέροχος άνθρωπος, όμως, αυτή η ''φροντίδα'' με έκανε να νιώθω περίεργα.
Από τότε που παντρευτήκαμε περάσαμε πολλά με τον άντρα μου, αποτυχημένες προσπάθειες εγκυμοσύνης, 3 αποβολές και ευτυχώς, τη γέννηση του πρώτου μας παιδιού.
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης η συμπεριφορά της πεθεράς μου με φρίκαρε. Είχε πάρει ρούχα για το μωρό, και καθισματάκι για το αυτοκίνητο για να το πηγαίνει βόλτες. Ένιωθα σαν να μου κλέβει τον ρόλο της μάνας.
Όταν γεννήθηκε το μικρό μου, το κράτησα σφιχτά στην αγκαλιά μου και του έδωσα ένα φιλί. Ένιωσα τσιμπήματα ζήλιας μέσα μου. Οκτώ εβδομάδες αργότερα, ενώ δεν ήθελα, επέστρεψα στη δουλειά και η πεθερά μου ανέλαβε να κρατάει το μωρό. Όταν τραυμάτισε κατά λάθος το παιδί ενώ του έκοβε τα νύχια, εξοργίστηκα. Την απομάκρυνα από κοντά μου και μόνο όταν γέννησα το δεύτερο παιδάκι μου, άρχισε να βλέπω διαφορετικά τα πράγματα.
Η δική μου οικογένεια δεν ήταν ποτέ δεμένη, ειδικά μετά το διαζύγιο των γονιών μου. Η παιδική μου ηλικία ήταν γεμάτη θυμό και μίσος που δεν μπορούσα να καταλάβω την πεθερά μου για πολλά χρόνια.
Είναι όμως αληθινό διαμάντι. Είναι δίπλα μου στα πάντα. Ένα τηλεφώνημα αρκεί για να εμφανιστεί μπροστά μου και να προσφέρει την βοήθειά της.
Η αγάπη που δείχνει στα εγγόνια της είναι απίστευτη και είναι ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο στη ζωή του που συμβάλλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους.
Τώρα ξέρω την άνευ όρων αγάπη μιας μητέρας. Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν ζήλευα τη πεθερά μου αλλά μάλλον δεν είχα συνηθίσει μια τόσο βαθιά αγάπη. Έμαθα να είμαι καλή μαμά χάρη στην πεθερά μου και είναι η καλύτερη γιαγιά που θα μπορούσαν να έχουν τα παιδιά μου».
Πηγή: herviewfromhome.com