Αληθινό περιστατικό σε εστιατόριο πλοίου: Τριμελής παχύσαρκη οικογένεια κάθεται στο τραπέζι του εστιατορίου και συζητά για το τι θα πάρει από το self service μπουφέ. Ο έφηβος γιος δηλώνει ότι θα φάει μόνο φρούτα και οι γονείς τον κατακεραυνώνουν: «Μόνο φρούτα; Έχει τόσα φαγητά! Θα πεινάς μετά!», όμως εκείνος είναι ανένδοτος και θυμωμένος: «Θα φάω μόνο φρούτα! Θέλω να αδυνατίσω! Όλοι με κοροϊδεύουν ότι είμαι χοντρός!». Η μητέρα επιστρέφει από το μπουφέ με μία τεράστια γαβάθα γεμάτη φρούτα, τα οποία ο γιος καταβροχθίζει. Όταν ο γιος έχει πλέον ολοκληρώσει το γεύμα του, ο πατέρας του λέει ειρωνικά: «Τώρα εσύ χόρτασες;».
«Κι όμως, το γεγονός ότι το παιδί έφαγε στο τραπέζι με τους γονείς του είναι προτιμότερο από το να τσιμπολόγαγε όρθιοι διάφορα σνακ και μάλιστα σε ανεξέλεγκτες ποσότητες», λέει η δρ. Μαίρη Γιαννακούλια, επίκουρη καθηγήτρια του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου στο Τμήμα Διαιτολογίας-Διατροφής, η οποία μίλησε στο Mama365 για την σημασία του οικογενειακού γεύματος.
Η σημασία του οικογενειακού γεύματος
Το οικογενειακό τραπέζι δεν είναι έννοια άγνωστη στις Μεσογειακές χώρες και συνηθίζεται, τουλάχιστον κάποιες φορές τον μήνα, ακόμα στην χώρα μας. «Τα τελευταία χρόνια, όμως, η σημασία του οικογενειακού γεύματος έχει αρχίζει να μελετάται επιστημονικά και στην Αμερική», λέει η ειδικός. «Οι έρευνες, μάλιστα, γύρω από αυτό το θέμα έχουν δείξει πως τα παιδιά που απολαμβάνουν συχνά οικογενειακά γεύματα έχουν καλύτερη ποιότητα διατροφής, μικρότερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκα και -αντίστροφα- μεγαλύτερες πιθανότητες να σταματήσουν να είναι παχύσαρκα, αλλά και μικρότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαταραχές στη λήψη τροφής (π.χ. βουλιμία / ανορεξία).
»Άλλωστε, πέρα από την ποιότητα της τροφής, το οικογενειακό γεύμα είναι σημαντικό και για τους δεσμούς της ίδιας της οικογένειας, αφού εκεί μπορεί η οικογένεια να συζητήσει όλα αυτά που τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας δεν προλαβαίνει, ενώ κάποια μέλη λειτουργούν και ως μοντέλα διατροφής και κάποια άλλα, συνήθως μικρότερα, μέλη».
Πρωινό, μεσημεριανό ή δείπνο;
Όπως διευκρινίζει η κ. Γιαννακούλια, δεν έχει σημασία αν το γεύμα το οποίο θα απολαύσει όλη μαζί η οικογένεια θα είναι το πρωινό, το μεσημεριανό ή το δείπνο. Σημασία έχει αφενός να αφιερώνεται χρόνος γύρω από το τραπέζι μία φορά την ημέρα και αφετέρου το γεύμα να είναι πλήρες.
«Αν πρόκειται για μεσημεριανό ή δείπνο, το γεύμα πρέπει να περιλαμβάνει οπωσδήποτε μία μεγάλη σαλάτα (ή και δύο αν η οικογένεια είναι μεγάλη), κάποιο ορεκτικό και όσο το δυνατόν πιο σπιτικά μαγειρεμένο φαγητό», προτείνει η ειδικός.
Κι αν δεν υπάρχει χρόνος;
Ας είμαστε, όμως, ρεαλιστές. Η σύγχρονη οικογένεια, με τα απαιτητικά ωράρια, δύσκολα θα βρει χρόνο μέσα στη μέρα, ώστε να καθίσει γύρω από το τραπέζι. Αυτό που συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις είναι τα παιδιά να επιστρέφουν το μεσημέρι από το σχολείο και να τρώνε μόνα τους, οι γονείς να επιστρέφουν το απόγευμα από την δουλειά και επίσης να τρώνε μόνοι τους και τα παιδιά να ξανατρώνε μόνα τους το βράδυ.
«Καλό θα είναι η οικογένεια να βρει έστω και 20 λεπτά μέσα στη μέρα ή τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας για να συγκεντρωθεί γύρω από το τραπέζι –ο χρόνος αυτός μπορεί να είναι και στο πρωινό. Το τραπέζι έχει το πλεονέκτημα να είσαι καθιστός, να προαποφασίζεις την ποσότητα τροφής που θα φας και να της αφιερώνεις τον χρόνο και την προσοχή που της αναλογεί. Αντίθετα, το φαγητό μπροστά στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή μπορεί να είναι ανεξέλεγκτο ενώ κατά κανόνα πρόκειται για αμφίβολης ποιότητας σνακ, π.χ. πατατάκια», εξηγεί η κ. Γιαννακούλια.
Προτείνει, μάλιστα, το εξής: «Αυτό που θα μπορούσε να κάνει η σύγχρονη ελληνική οικογένεια είναι να ακολουθήσει το δυτικό πρότυπο ωραρίου και ως προς τα γεύματα (όχι μόνο ως προς τις ώρες εργασίας). Μπορούν, δηλαδή, οι γονείς να τρώνε κάποιο σνακ επιστρέφοντας το απόγευμα από την δουλειά για να τους ‘κρατήσει’ μέχρι να φάνε όλοι μαζί δείπνο το βράδυ».