Η δημοσίευση αυτής της μητέρας μας έκανε να ταυτιστούμε:
«Γιατί φωνάζουν οι μαμάδες;
Επειδή είμαστε καταβεβλημένες από την κούραση.
Επειδή κανείς δεν μας ακούει.
Επειδή τα παιδιά μας ανά πάσα στιγμή μπορεί να χτυπήσουν και γι' αυτό φωνάζουμε ''Μην βάζεις το χέρι σου εκεί!''
Επειδή το σπίτι της είναι ένα μόνιμο χάος που δεν συμμαζεύεται και είμαστε οι μόνες που το καθαρίζουμε.
Φωνάζουμε καθώς κουνάμε τα χέρια μας πέρα δώθε για να δώσουμε οδηγίες και συνεχίζουμε ακόμα κι αν μας πονέσει ο λαιμός μας.
Και έπειτα, όταν ηρεμούμε, νιώθουμε απίστευτες τύψεις. Είμαστε απογοητευμένες από τον εαυτό μας και το μόνο που θέλουμε είναι να κλάψουμε.
Σιχαινόμαστε τον εαυτό μας κάθε φορά που χάνουμε τον έλεγχο και δυστυχώς, συμβαίνει πιο συχνά απ' όσο θα θέλαμε να παραδεχτούμε.
Γιατί φωνάζουν οι μαμάδες; Επειδή είμαστε θυμωμένες; Όχι δεν ξυπνάμε έτσι. Αλλά μέσα στη μέρα συμβαίνουν τόσα πράγματα που μας καταβάλλουν... Γιατί η μητρότητα είναι δύσκολη.
Γιατί είμαστε τόσο κουρασμένες που υπολειτουργούμε και χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω από ύπνο για να συνέλθουμε.
Χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα! Γιατί κουραστήκαμε να τρέχουμε για όλους και όλα, να μην μας ακούει και εκτιμάει κανείς.
Το ότι χάνουμε, όμως, τον έλεγχο δεν μας κάνει κακές μαμάδες. Είμαστε άνθρωποι και νοιαζόμαστε για τα παιδιά μας περισσότερο από τον καθένα και αληθινά αγχωνόμαστε για το τι είδους άνθρωποι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν. Γι' αυτό και θυμώνουμε. Γιατί δεν θέλουμε να γίνουν κακομαθημένα.
Δεν θέλουμε να χτυπάνε τον εαυτό τους αλλά ούτε και άλλα παιδιά, γι' αυτό και σηκώνουμε τον τόνο της φωνής μας. Επειδή νοιαζόμαστε και επειδή κάθε μέρα προσπαθούμε σκληρά.
Και αν νομίζεις ότι είσαι μόνη σου, κάνει λάθος. Είμαστε πολλές που νιώθουμε έτσι και που προσπαθούμε να βρούμε μια λύση. Που θέλουμε να είμαστε πιο ήρεμες.
Γι' αυτό μην αυτομαστιγώνεσαι.
Ζήτα συγγνώμη και υποσχέσου στον εαυτό σου ότι θα τα πας καλύτερα την επόμενη φορά.
Είσαι καλή μαμά.»