«Αγαπημένε μου σύζυγε,
Σε ευχαριστώ που με εκτιμάς και βλέπεις όλα όσα κάνω για μας - τίποτα δεν περνάει απαρατήρητο και χαίρομαι αφάνταστα που δεν με θεωρείς δεδομένη. Περάσαμε από πολλές δυσκολίες και απογοητεύσεις για να φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα και πιστεύω ακράδαντα ότι όλα αυτά τα εμπόδια και οι αποτυχίες μας έκαναν πιο δυνατούς.
Φυσικά, μια σχέση χρειάζεται «δουλειά» καθημερινά, όπως και υποχωρήσεις και κατανόηση. Ο γάμος μας όμως το αξίζει αυτό.
Με καταλαβαίνεις όπως κανείς άλλος! Ξέρεις πότε νιώθω πιεσμένη, χαρούμενη, θλιμμένη ή μόνη... Και είσαι πάντα δίπλα μου. Με ακούς, μου δανείζεις τον ώμο σου για να κλάψω και με σφίγγεις στην αγκαλιά σου για να μου δώσεις κουράγιο.
Όταν έχω μια δύσκολη μέρα, ''σηκώνεις τα μανίκια'' και αναλαμβάνεις τα πάντα. Χωρίς ποτέ να στο ζητήσω. Ακόμα και όταν είσαι κουρασμένος ή σε έχει στενοχωρήσει κάτι στη δουλειά σου.
Νοιάζεσαι πραγματικά για μένα. Δεν προσποιείσαι ότι δεν βλέπεις την κούρασή μου, ούτε μειώνεις τα άγχη μου. Στέκεσαι δίπλα μου βράχος και είναι σαν να μου λες: ''Ξεκουράσου. Αναλαμβάνω εγώ τώρα''.
Σπανίζουν άντρες σαν και σένα γι' αυτό και κάθε μέρα είμαι ευλογημένη που σε γνώρισα και μου χάρισες αυτή την πανέμορφη οικογένεια.
Είναι υπέροχο ο άνθρωπος που έχεις επιλέξει να περάσεις όλη σου τη ζωή μαζί να σε νοιάζεται, να σε φροντίζει και να σε αγαπάει τόσο στις καλές σου στιγμές, όσο και στις κακές σου.
Η κατανόηση και η ενσυναίσθηση είναι ένα από τα πιο θεραπευτικά και ανεκτίμητα δώρα που μπορούμε να δώσουμε ο ένας στον άλλο, και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τα θεωρούμε δεδόμενα - όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Σ' ευχαριστώ. Όπως είσαι εσύ δίπλα μου σε κάθε μου βήμα, έτσι θα είμαι και εγώ.»