Τί είναι το «ελεγχόμενο κλάμα»
Η μέθοδος του «ελεγχόμενου κλάματος» είναι ένας τρόπος για να εκπαιδεύσουμε σταδιακά το παιδί να κοιμάται μόνο του – να «κοιμίζει» τον εαυτό του, κατά μία έννοια. Ουσιαστικά, είναι μια μέση λύση μεταξύ εκείνων που αφήνουν το παιδί να κλάψει εωσότου μάθει να ηρεμεί και να κοιμάται και εκείνων που δεν αφήνουν ποτέ το παιδί να νιώσει ανήσυχο κατά τον ύπνο.
Με λίγα λόγια, αφού αφήσουμε το παιδί να κοιμηθεί και δούμε ότι δυσκολεύεται, ερχόμαστε κάθε λίγη ώρα και το ηρεμούμε, ώσπου σιγά σιγά να κοιμηθεί χωρίς την ανησυχία ότι δεν είμαστε εκεί. Με τον καιρό, οι επισκέψεις λιγοστεύουν, το παιδί μαθαίνει να κοιμάται εντελώς μόνο του και οι γονείς απολαμβάνουν τον ύπνο τους (έχοντας πάντα το νου τους για κάποιο νυχτερινό κλάμα).
Πώς εφαρμόζεται
Ξεκινάμε με τη γνώριμή του ρουτίνα ύπνου που μπορεί να περιλαμβάνει μπανάκι, νανουρίσματα, αγκαλιές, παραμύθι κλπ.
Μόλις το παιδί νυστάξει για τα καλά, το τοποθετούμε στην κούνια του ανάσκελα και περιμένουμε να ηρεμήσει (σε περίπτωση που κλάψει).
Φεύγουμε απ’ το δωμάτιο και αν κλάψει, επιστρέφουμε μόνο στους προκαθορισμένους χρόνους: μετά από 2-3 λεπτά στην αρχή και μετά αυξάνοντας τον χρόνο αναμονής κατά 2-3 λεπτά.
Κάθε φορά που επιστρέφουμε, προσφέρουμε στο παιδί τα χάδια μας, αλλά χωρίς να το βγάλουμε απ’ την κούνια του, παρά μόνο αν συντρέχει σοβαρός λόγος. Μόλις το παιδί ηρεμήσει, φεύγουμε πάλι απ’ το δωμάτιο ώστε να ξανακοιμηθεί σιγά σιγά από μόνο του.
Επαναλαμβάνουμε ώσπου να σιγουρευτούμε ότι το παιδί έχει κοιμηθεί βαθιά. Ακολουθούμε την ίδια διαδικασία κάθε βράδυ για όσο χρειαστεί, κάνοντας την απαραίτητη υπομονή, ώστε να ανταμειφθούμε στο τέλος.
Τί πρέπει να ξέρουμε
Πρώτα απ’ όλα, το «ελεγχόμενο κλάμα» δεν είναι μια μέθοδος που μπορεί να εφαρμοστεί πριν τους 6 μήνες και, πιθανότατα, δεν χρειάζεται. Είναι επίσης σημαντικό να μην συντρέχουν άλλοι λόγοι που πιθανόν να διαταράσσουν τον ύπνο του παιδιού όπως π.χ. κάποιο παθολογικό αίτιο.
Πριν εφαρμόσουμε αυτή τη μέθοδο, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ότι το παιδί θα κλάψει αρκετά στην αρχή, που σημαίνει ότι θα επιστρέψουμε αρκετές φορές στην κούνια του για να το ηρεμήσουμε. Εκεί είναι που απαιτείται αρκετή υπομονή από τους γονείς. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντέξουμε τον διακεκομένο ύπνο για λίγο ακόμα καιρό, αφού η διαδικασία μπορεί να πάρει από 3 έως 14 μέρες.
Τέλος, η μαμά πρέπει να είναι σίγουρη ότι το παιδί δεν βρίσκεται σε στάδιο που ταλαιπωρείται απ’ το λεγόμενο άγχος αποχωρισμού. Αν συμβαίνει αυτό, τότε η εφαρμογή της παραπάνω μεθόδου γίνεται πολύ πιο δύσκολη και επίπονη (αφού κανείς δεν περνάει καλά με το κλάμα του παιδιού).