«Ο μεγαλύτερος γιος μου είναι 8 χρονών και, παρόλο που είναι μικρός, έχει τόση ενσυναίσθηση που θα ζήλευε κάθε ενήλικας. Αν κάποιος είναι στενοχωρημένος, τότε και ο ίδιος λυπάται και προσπαθεί να τον παρηγορήσει λέγοντας αστεία και χαρίζοντας αγκαλιές.
Είναι πολύ ώριμος για την ηλικία του και πολύ τρυφερός ειδικά προς τον μικρό του αδερφό. Ποτέ δεν θα του πει ''όχι''. Θα παίξει υπομονετικά μαζί του ακόμα κι αν βαριέται και θα τον βοηθήσει σε ό,τι του ζητήσει χωρίς να παραπονεθεί.
Θυμάμαι όταν του ζήτησα να βοηθήσει τον μικρό του αδερφό να πλύνει τα χέρια του πριν φάμε μεσημεριανό. Αμέσως δέχτηκε και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ελέγξει την θερμοκρασία του νερού. Αυτή η εικόνα έχει εντυπωθεί γερά στο μυαλό μου.
Βλέπω το πώς αλληλεπιδρά με τους γύρω του, ενήλικες και συνομιλήκους, και ξέρω από τώρα ότι μεγαλώνοντας θα γίνει σπουδαίος άντρας και πατέρας.
Ξέρει ότι την αγάπη μας την εκφράζουμε με πράξεις. Έχει δει πως νανουρίζουμε και αγκαλιάζουμε τον μικρό του αδερφό όταν κλαίει και μας μιμείται.
Σιγά-σιγά συνειδητοποιεί ότι για το μικρότερο αδερφάκι του αποτελεί πρότυπο, γι' αυτό φροντίζει να δίνει πάντα το καλό παράδειγμα. Ελπίζω να ξέρει ότι τον βλέπουμε και ότι είμαστε περήφανοι για εκείνον.
Έχει ήδη αναλάβει τον ρόλο του μεγαλύτερου αδερφού που προστατεύει τον μικρότερο και μαθαίνει καθημερινά πόσο ωραίο είναι να νοιάζεται για κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό του.
Ο γιος μου είναι ο μεγάλος αδερφός που θα ήθελα να είχα μικρή! Δυστυχώς, ο δικός μου ήταν πολύ απόμακρος όταν ήμασταν παιδιά και χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να γίνουμε φίλοι και να έχουμε μια ουσιαστική σχέση. Ξέρω, ότι ο μικρότερος γιος μου είναι πολύ τυχερός γιατί ήδη το έχει κατακτήσει αυτό.
Νομίζω ότι είναι μεγάλη ευτυχία για κάθε γονιό να βλέπει τα παιδιά του να μεγαλώνουν αγαπημένα. Είμαι σίγουρη ότι στο μέλλον θα καυγαδίσουν και μπορεί να μην ταιριάξουν τα χόμπι και οι χαρακτήρες τους απόλυτα, όμως, ξέρω ότι πάντα θα αγαπιούνται και θα προσέχουν ο ένας τον άλλον, ειδικά όταν ''φύγουμε'' εμείς από τη ζωή.»