«Η κόρη μου στο Γυμνάσιο είχε πέσει θύμα bullying από δυο συμμαθήτριές της. Έκανα τα πάντα για να την βοηθήσω. Μίλησα στον διευθυντή και στη δασκάλα όμως τίποτα δεν άλλαξε.
Όταν μίλησα στους γονείς των κοριτσιών για την συμπεριφορά τους απέναντι στην κόρη μου δεν με πίστεψαν. Βρίσκονταν σε άρνηση. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι τα παιδιά τους θα έκαναν τόσο σκληρό και απάνθρωπο. Ωστόσο, υπήρχαν μάρτυρες.
Της πέταγαν την κασετίνα από το παράθυρο και την σχολική τσάντα στα σκουπίδια. Μια μέρα την κλώτσησαν τόσο πολύ που, με το ζόρι μπορούσε να περπάτησει. Όταν όμως η δασκάλα ρώτησε τι είχε συμβεί η κόρη δεν μίλησε. Φοβόταν πολύ. Έτσι, λοιπόν, όταν παραπονέθηκα εγώ στους γονείς, όλα όσα έλεγα ακούγονταν σαν ψέματα.
Αλλάξαμε σχολείο. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά μέχρι που ένα αγόρι άρχισε να της ασκεί λεκτική βία και να την κοροϊδεύει για την εμφάνισή της. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά υπήρχε και ένας καθηγητής που την αντιπαθούσε τόσο, ώστε να την εξευτελίζει μπροστά στους συμμαθητές την όταν έλεγε μάθημα.
Φυσικά και απευθύνθηκα στο σχολείο, όμως, τίποτα δεν άλλαξε. Αλλάξαμε για μια ακόμη φορά σχολείο.
Για μια ακόμα φορά η κόρη μου βρέθηκε αντιμέτωπη με νταήδες που της έκαναν τη ζωή δύσκολη. Την κορόιδευαν για τον τρόπο που μιλάει, για το κούρεμα των μαλλιών της και για το ότι δεν είναι αθλητική. Την απομόνωσαν μέσα σε ένα μήνα.
Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα οι βαθμοί της να πέσουν. Όμως εμένα με ενδιαφέρει η ψυχολογία της. Και στα τρία σχολεία έχει υποστεί bullying. Κανείς δεν βοηθάει. Είμαι στα όρια να την σταματήσω και να της κάνω κατ' οίκον εκπαίδευση.»
Πηγή: honey.nine.com.au