Γράμμα μαμάς στη Ν. Κεραμέως: «Κάντε κάτι επιτέλους και για τα παιδιά με Asperger»

Ολόκληρη η ανάρτηση της μητέρας προς την κα. Κεραμέως:

«Κα Κεραμέως,

Ο μεγάλος μου γιος έχει διαγνωστεί με το σύνδρομο Asperger από το νηπιαγωγείο. Φοιτά κανονικά στο δημόσιο σχολείο, προσπάθησε απίστευτα όλα αυτά τα χρόνια και έχει αναδειχθεί σε έναν εξαιρετικό μαθητή.. Άριστος σε όλες τις τάξεις βγάζοντας μέσο όρο τουλάχιστον 19. Τώρα είναι στην τελευταία τάξη του Λυκείου. Μάλλον δε θα βρείτε το χρόνο να σταθείτε στο πρόβλημα μου που είναι και πρόβλημα χιλιάδων οικογενειών. Πως να καταλάβετε τη δική μας αγωνία τόσων χρόνων.

Κουράστηκα να παρακαλάω για παράλληλη στήριξη κάθε χρόνο και τώρα φτάνοντας στο τέρμα πρέπει να φωνάξω πάλι για την αδικία εις βάρος αυτών των παιδιών στις πανελλαδικές. Ξέρετε όλοι οι γονείς διαφορετικών παιδιών μάθαμε να χτυπάμε τις κλειστές πόρτες διεκδικώντας... τα αυτονόητα. Τα παιδιά με Asperger είναι εξαιρετικά ευαίσθητα σε καινούργιες καταστάσεις, αγχώνονται δέκα φορές περισσότερο από τα υπόλοιπα παιδιά και διαχειρίζονται πολύ δύσκολα νέες συνθήκες.

Η ηρεμία και η συγκέντρωση που απαιτούνται στις πανελλαδικές σε περιβάλλον άγχους είναι δύσκολα διαχείρισιμα από τα παιδιά με το συγκεκριμένο σύνδρομο. Ζητάτε από το γιο μου να διαχειριστεί τη συνθήκη με ίσους όρους απέναντι στα υπόλοιπα παιδιά που δεν αντιμετωπισν και δεν αντιμετωπίζουν τέτοιες δυσκολίες. Δε ζητώ να του χαρίσετε την είσοδο του στο Πανεπιστήμιο. Με τις γνώσεις του και τους βαθμούς του την έχει κατακτήσει μόνος του ήδη.

Ζητώ να υπάρξει ένα πλαίσιο και για αυτά τα παιδιά. Ξεχνάτε ότι πάλεψαν ήδη διπλά και τριπλά σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Όχι μόνο για τη γνώση ,αλλά και για την αποδοχή και για να αντιμετωπίσουν ένα διότυπο ρατσισμό. Ζητώ απλά να μην καταδικάζετε αξιόλογα μυαλά,γιατί αυτό ακριβώς είναι τα άτομα με σύνδρομο Asperger.

Σαν μητέρα θα σας πω πως το μεγαλύτερο άγχος μου δεν είναι το να μην μπει στο πανεπιστήμιο. Είναι το να τον δω λυπημένο γιατί αποσυντονίστηκε από τη φασαρία ή κάτι άλλο και δεν έγραψε στις πανελλαδικές . Έχει ανέβει με την αξία του ένα βουνό. Λίγο πριν την κορυφή ένα τέτοιο παιδί δεν μπορεί εύκολα να διαχειριστεί την αποτυχία. Η ατυχία αυτών των παιδιών ήταν που γεννήθηκαν στην πάντα ανέτοιμη χώρα μας. Έστω και στο παρά πέντε εύχομαι κάτι να αλλάξει.

Για τον Νικόλα , και για κάθε παιδί που παλεύει άνισα. Και τα καταφέρνει. Ας γίνει κάτι επιτέλους και για τα παιδιά με σύνδρομο Asperger . (”Σύνδρομο του σοφού ”το είδα κάπου ). Τους το χρωστάμε… Τους το χρωστάτε».