Η έλλειψη σταθερότητας δημιουργεί ανασφάλεια
Είναι γεγονός ότι τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, δεν αντιδρούν πάντα με τον καλύτερο τρόπο στις ραγδαίες ή αλεπάλληλες αλλαγές. Είναι επειδή νιώθουν πιο άνετα σ’ ένα περιβάλλον ή μια ρουτίνα που γνωρίζουν καλά και είναι πιο εύκολο για εκείνα να εξελιχθούν μέσα σε ένα πλαίσιο που άρει τις ανασφάλειες τους αντί να δημιουργεί καινούργιες.
Η τάξη και το σπίτι είναι περιβάλλοντα οικεία, αλλά το μπρος-πίσω που βιώνουν, όχι μόνο δεν ενισχύει το αίσθημα ασφάλειάς τους, αλλά γεννάει αβεβαιότητα και ανησυχία για το προσεχές ακαδημαϊκό μέλλον τους.
Δοκιμάζεται η σχέση τους με τους γονείς (που δεν έχουν απαντήσεις)
Όλα τα παιδιά διανύουν περιόδους που νιώθουν μεγαλύτερο ψυχολογικό βάρος ή λυγίζουν ελαφρώς μπροστά στις φυσιολογικές αλλαγές που φέρνει η ηλικία και η ζωή. Οι γονείς τους είναι οι μόνοι που μπορούν να τα προετοιμάσουν γι’ αυτές τις αλλαγές και μείνουν δίπλα τους κατά τη διάρκεια της «κρίσης».
Η τρέχουσα κρίση όμως είναι πρωτόγνωρη ακόμα και για τους γονείς που πασχίζουν να εκλογικεύσουν όσα ζούμε, να διαφυλάξουν την ηρεμία του σπιτιού και την υγεία της οικογένειας και, ταυτόχρονα, να δώσουν στο παιδί απαντήσεις που δεν γνωρίζουν ούτε κι οι ίδιοι.
Δημιουργούνται εκπαιδευτικά κενά (και επιπλέον ανασφάλεια)
Κακά τα ψέμματα, αλλιώς είναι να κάνεις μάθημα στην τάξη και αλλιώς μέσω διαδικτύου. Και είναι και η επιπλέον δυσκολία του ότι όλο αυτό δεν έγινε συντεταγμένα, με σταδιακή δημιουργία υποδομών και επιμόρφωση μαθητών και δασκάλων, αλλά υπό πίεση χρόνου και με πάρα πολλά προβλήματα στο ξεκίνημα.
Είναι φυσικό η δουλειά που έχει γίνει να υπολείπεται σε ποιότητα και ποσότητα από μια σχολική χρονιά χωρίς διακοπές και «διαλείμματα» τηλεκπαίδευσης. Και δεν είναι λίγα τα παιδιά που δεν νιώθουν καθόλου άνετα με τα κενά που θα πρέπει να καλύψουν στη συνέχεια.
Δεν κoινωνικοποιούνται όπως πρέπει
Εκτός από εκπαιδευτικό, το σχολείο έχει για τα παιδιά και ρόλο κοινωνικό, αφού προσφέρει ένα περιβάλλον ιδανικό για την καθημερινή κοινωνικοποίησή τους με ανθρώπους της ηλικίας τους. Φεύγουν για λίγες ώρες απ’ την οικογενειακή εστία και συμβιώνουν, συνεργάζονται και συμπορεύονται με παιδιά που τους συνδέει μια κοινή και πολύ όμορφη εμπειρία.
Μπορεί τα σημερινά παιδιά να είναι πλήρως εξοικειωμένα με την εξ αποστάσεως κοινωνικοποίηση, αλλά είναι αλήθεια πως τα ωφέλη της τακτικής δια ζώσης συνάντησης με φίλους και συμμαθητές δεν υποκαθίστανται από οθόνες.
Χάνουν τη συγκέντρωση στον στόχο τους και τον ενθουσιασμό τους για το σχολείο
Δεν αγαπούν όλα τα παιδιά το σχολείο για τον ίδιο λόγο, αλλά όπως έδειξε ο ενθουσιασμός των ημερών, σχεδόν όλα χαίρονται να πηγαίνουν. Κι είναι αυτή η γνώριμη ρουτίνα, που βοηθά τα παιδιά να συγκεντρώνονται στον στόχο τους και να δίνουν κάθε μέρα τον καλύτερό τους εαυτό, όχι μόνο στο παιχνίδι αλλά και στο διάβασμα.
Δυστυχώς, μια κουτσουρεμένη σχολική καθημερινότητα, με τους μαθητές απομονωμένους από συμμαθητές και δασκάλους και την προσοχή τους διασπασμένη εδώ κι εκεί, μπορεί να έχει αρνητική επίδραση στην σχέση τους με το σχολείο, όσο και τις επιδόσεις τους σ’ αυτό.