«Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που αγαπούσαμε πολύ τα Χριστούγεννα και τα ζούσαμε όλοι μαζί στο φουλ... Γλυκά, δώρα, κάλαντα, τραπεζώματα και όλα όσα φέρνουν την οικογένεια ακόμα πιο κοντά αυτές τις πανέμορφες ημέρες ήταν σε ημερήσια διάταξη για εμάς. Αυτές είναι οι αναμνήσεις μου και τέτοιες αναμνήσεις θα ήθελα να έχει το παιδί μου.
Δυστυχώς, βρέθηκα παντρεμένη με έναν άνθρωπο που δεν είχε την ίδια αφοσίωση στην οικογένεια. Χώρισα γρήγορα και τώρα μεγαλώνω μόνη μου ένα υπέροχο αγοράκι.
Παρά τις δυσκολίες, κάθε Χριστούγεννα κάνω τα πάντα να μην του λείψει τίποτα και να λάβει όλη την αγάπη και τη ζεστάσια που του αξίζει. Δυστυχώς, φέτος, ο βαθμός δυσκολίας είναι ακόμη πιο μεγάλος. Για όλους, αλλά για τις μονογονεϊκές οικογένειες σαν εμάς, είναι ακόμη μεγαλύτερος.
Ειδικά για όποιο γονιό έχει τους δικούς του σε άλλο νομό, που πρέπει να δημιουργήσει την απαραίτητη οικογενειακή ατμόσφαιρα ολομόναχος, χωρίς την πολύτιμη στήριξη των παππούδων. Να επιστρατεύσει ό,τι μέσο υπάρχει, να αφιερώσει όλον το χρόνο που του περισσεύει στο παιδί και να μην επιτρέψει ούτε στιγμή να νιώσει την απώλεια των όμορφων στιγμών που περιμένει πώς και πώς κάθε χρόνο.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να αντικαταστήσεις αυτό που το παιδί έχει μάθει να απολαμβάνει κάθε χρόνο, την “άγκυρά” του μέσα στην εκ των πραγμάτων δύσκολη συνθήκη που βιώνει, να στερείται τον ένα του γονιό.
Και φυσικά, δεν μπορείς να κάνεις τα περισσότερα απ’ όσα έκανες για να ομορφύνεις τα Χριστούγεννα και να ξορκίσεις τη μοναξιά που περισσεύει στην καθημερινότητα ενός γονιού που μεγαλώνει μόνος το παιδί του. Δεν μπορείς να βγεις μια βόλτα στην αγορά, να αράξεις σ’ έναν παιδότοπο, να απολαύσεις έναν περίπατο σε κάποιο άλσος, να πας ένα θέατρο ή ένα σινεμά. Δεν μπορείς να δεις τους φίλους ούτε το παιδί μπορεί να δει τους δικούς του, που άλλοτε περνούσαμε το μεγαλύτερο μέρος των γιορτών μαζί τους.
Φέτος, δεν έχει συγκεντρώσεις στα σπίτια, ραντεβού για παιχνίδια και κουλουράκια και ούτε κάλαντα στη γειτονιά, φυσικά. Δεν έχει sleepover ούτε βόλτα σε κάποιο παραμυθένιο χριστουγεννιάτικο πάρκο. Δεν έχει ρεβεγιόν!
Πρέπει εσύ, ο γονιός, να κάνεις ότι είναι δυνατόν για να κρατήσεις το ηθικό ψηλά μέσα στο σπίτι, να μην αφήσεις το παιδί να επηρεαστεί κι άλλο μετά από όλη αυτήν την ταλαιπωρία με την τηλεκπαίδευση, την απομόνωση και την τρομολαγνεία που εισπράτει από παντού. Να κάνεις τις μέρες των Χριστουγέννων ξεχωριστές και να δημιουργήσεις αναμνήσεις που θα αντισταθμίσουν την αναπόφευκτη μαυρίλα.
Ταυτόχρονα, πρέπει να γλυκάνεις κάπως και τη δική σου μοναξιά, να ξεπεράσεις την κούραση και να κρύψεις την θλίψη που σου φέρνουν καμιά φορά στα μάτια αυτές οι γιορτινές ημέρες.
Γι’ αυτό σας λέω, ο γονιός που μεγαλώνει μόνος του ένα παιδί βαδίζει συχνά σε τεντωμένο σχοινί και δεν θέλει πολύ να χάσει την ισορροπία του. Πόσο μάλλον, όταν τρώει ένα χτύπημα σαν κι αυτό, να στερείται τις μοναδικές ημέρες που γεμίζουν τη συνήθως μουντή ζωή του με γέλια, χαρές και παδικά χαμογελα.»