«Πάντα ονειρευόμουν τη μέρα που εγώ και η κολλητή μου θα γίνουμε μαμάδες και τα παιδιά μας θα παίζουν μαζί, ενώ εμείς πίνουμε το καφεδάκι μας και σχολιάζουμε τα πάντα, όπως κάνουμε τώρα. Όμως αυτό, μέχρι πρόσφατα, έμοιαζε πολύ μακρινό και δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα ήταν αν μία από εμάς γινόταν στ’ αλήθεια μάνα.
Ώσπου η κολλητή μου έμεινε έγκυος και το όνειρο “ζούμαρε” μπροστά μου σαν σε κινηματογραφική ταινία. Ξαφνικά, η καλύτερή μου φίλη, ο άνθρωπος που με ξέρει καλύτερα απ’ τον καθένα, το στήριγμά μου θα αποκτούσε ένα υπέροχο αγοράκι. Δεν ξέρω για την ίδια, εγώ όμως ένιωσα ότι ποτέ δεν μπορείς να είσαι προετοιμασμένη για κάτι τόσο δυνατό. Και το επιβεβαίωσα στην πορεία, με όλα τα υπέροχα συναισθήματα που πλημμύριζαν κάθε τόσο την ψυχή μου:
Σε κάθε στιγμή της εγκυμοσύνης
Απ’ την πρώτη μέρα της εγκυμοσύνης που έμαθα τα ευχάριστα – ήμουν η πρώτη φυσικά – μέχρι την τελευταία, δεν έπαψα ούτε λεπτό να τη ζω μαζί με την κολλητή μου, λες και ήμουν έγκυος εγώ αντί για την φιλενάδα μου. Οι λιγούρες, οι κράμπες, οι ναυτίες, οι εξετάσεις, οι επισκέψεις στον γιατρό, τα ορόσημα, η διατροφή, οι “τσίτες”... τα θυμάμαι όλα ένα προς ένα και η καρδιά μου ακόμη σπαρταράει.
Όταν ξενυχτούσα στο μαιευτήριο
Η νύχτα στο μαιευτήριο ήταν η πιο αγωνιώδης νύχτα της ζωής μου. Η κολλητούλα μου γέννησε με φυσιολογικό τοκετό κι αυτό σήμαινε πως έπρεπε να περιμένουμε για ώρες. Κι εκεί που ξάπλωνα κατάκοπη στο φουαγιέ του μαιευτηρίου, έφτασαν στ’ αυτιά μου τα μαντάτα ότι ο μικρούλης είχε γεννηθεί και ήταν όλα καλά. Απίστευτη στιγμή που αναρωτιέμαι αν θα την ξεπεράσω ποτέ, ακόμη και όταν γεννήσω εγώ!
Όταν καπάρωνα τη θέση της νονάς
Εννοείται πως μόλις έμαθα ότι η κολλητή μου περιμένει παιδάκι δεν έχασα στιγμή να της ξεκαθαρίσω το προφανές: η νονά του θα ήμουν εγώ και μόνο εγώ. Χάρηκα πολύ που το ήθελε κι εκείνη, όμως, τη μεγάλη χαρά την πήρα όταν πρωτοείδα το βαφτιστήρι μου να βγαίνει απ’ το μαιευτήριο και σκέφτηκα ότι είναι ο γιός του ανθρώπου που υπεραγαπώ και το δικό μου πνευματικό παιδί.
Όταν ονειρευόμουν να κάνω μπέιμπι-σίτινγκ
Οι μήνες που περίμενα την κολλητή μου να γεννήσει ήταν υπέροχοι, αλλά και βασανιστικοί αφού δεν έβλεπα την ώρα να κρατήσω στην αγκαλιά μου το μικρούλι της και να είμαι η πρώτη που θα το κρατήσει για να ξεκουραστεί η μητέρα του. Έμαθα τα πάντα για τα μωρά, είδα άπειρα βίντεο κι έκανα εξάσκηση στη γάτα μου για να είμαι έτοιμη για τη μεγάλη μέρα που θα ξεκινούσα να κάνω μπέιμπι-σίτινγκ.
Όταν συνειδητοποιούσα ότι ένας νέος άνθρωπος μπαίνει στη ζωή μου
Το πιο υπέροχο συναίσθημα απ’ όλα όμως ήταν όταν άρχισα να φαντάζομαι το μέλλον μου με έναν καινούργιο άνθρωπο στη ζωή μου. Γιατί έτσι βλέπω τον μικρούλη της κολλητής μου και έτσι θα τον βλέπω και όταν γίνω μάνα με τη σειρά μου. Ως έναν άνθρωπο δικό μου, μέλος της οικογένειάς μου, όπως βλέπω και τη μαμά του. Και θα είμαι δίπλα του ό,τι κι αν γίνει όπως η κολλητή μου θα είναι δίπλα στο δικό μου παιδί, όταν έρθει με το καλό…»