Ερώτηση:
***Κάντε τη δική σας ερώτηση στην ειδικό, αν κάποιο πρόβλημα στη σχέση σας, σας απασχολεί!***
Η δική μου ιστορία έχει ως εξής. Είμαι στην 25η εβδομάδα δίδυμης κύησης μετά από εξωσωματική. Είμαι 27 ετών και ο σύντροφός μου 33 ετών. Δεν είναι ότι δεν θέλαμε να αποκτήσουμε παιδί, αντιθέτως τα καταφέραμε εις διπλούν! Το κακό είναι πως τώρα τελευταία εγώ δεν εργάζομαι.
Παρένθεση: πριν έναν χρόνο πήραμε την απόφαση να ανοίξουμε μαζί μια εταιρία που θα την δουλεύαμε και οι δύο και έτσι ακριβώς κάναμε. Είχα όμως κάποιες επιπλοκές όπως αποκόλληση και κολικό νεφρού με τοποθέτηση pig tail. Αποτέλεσμα αυτού από τον τρίτο μήνα και μετά να μην μπορώ να εργαστώ ως pet groomer και με εντολή γυναικολόγο και ουρολόγου να κάτσω σπίτι. Οι πόνοι του νεφρού έρχονται και φεύγουν, είναι και ο κορονοιός στη μέση πράγμα που δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά όπως εξόδους ή μικρό ταξίδι μέχρι το εξοχικό μου. Το αποτέλεσμα μέχρι στιγμής είναι πως κρατάει μόνος του το μαγαζί και μοιραζόμαστε τα κέρδη και έξοδα. Αυτή ήταν η συμφωνία εξαρχής. Τώρα τελευταία οι τσακωμοί είναι πολλοί..
Έχουμε φτάσει στο σημείο να μου πετάει πράγματα όπως παπούτσια, ρούχα, έσπασε μια ντουλάπα ενώ ήμουν δίπλα και χωρίς να θέλω να το κρύψω έχω τρομοκρατηθεί. Βέβαια κι εγώ βρίζω πολύ και άσχημα και τον εξαγριώνω. Ο σύντροφός μου δεν βρίζει αλλά κάνει αυτό που δεν μπορώ καθόλου- όπως τάπες με το γάντι, να με βάζει να τεντωθώ να πιάσω το σεντόνι για να πειστεί πως δε του λέω ψέματα και πάντα με αυτό το υφάκι που μου την δίνει- το υφάκι της δυσπιστίας. Δεν είμαστε παντρεμένοι. Αναφέραμε τον πολιτικό γάμο για να μην τρέχουμε για αναγνώριση των παιδιών. Αυτή τη στιγμή όχι πολιτικό γάμο δε θέλω αλλά πόσο μάλλον να είμαι σε αυτή τη χειριστική σχέση.
Προσφέρω ό,τι μπορώ, ένα πιάτο φαΐ, καθαρά ρούχα, ηρεμία στο σπίτι-δεν τα έχω και θέλω να χωρίσω. Σκέφτομαι τα παιδιά και το τι είναι καλύτερο για τα παιδιά. Δε νομίζω να μπορώ και να θέλω πλέον να μείνω με αυτό τον άνθρωπο όσο κι αν τον αγαπώ. Το ίδιο, πιστεύω, πώς σκέφτεται και αυτός Το μόνο που θέλω είναι τα παιδιά να έχουν ένα ήρεμο περιβάλλον χωρίς φωνές και φασαρίες. Επειδή έχει θέμα με τα χρήματα και τον έχω αποκαλέσει πολλές φορές τσιγκούνη φοβάμαι πως ούτε με τα παιδιά θα συνεισφέρει αν φύγω. Έχω έρθει σε αδιέξοδο και δεν ξέρω τι είναι σωστό και τι πρέπει να κάνω.
Απάντηση:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Εσείς και ο σύντροφός σας επιλέξατε ο ένας τον άλλον και δημιουργήσατε μια σχέση μέσα στην οποία αποφασίσατε να προχωρήσετε και σε τεκνοποίηση. Αρχικά, να σας ευχηθώ συγχαρητήρια που τα καταφέρατε. Εύχομαι να πάνε όλα καλά με την εγκυμοσύνη σας και να αγκαλιάσετε τα μωράκια σας ευτυχισμένοι!
Η σχέση σας, όπως και ο καθένας από εσάς ξεχωριστά, έχει περάσει αρκετές δοκιμασίες το τελευταίο διάστημα. Αυτό δε σημαίνει πως ο χωρισμός είναι μονόδρομος, πόσο μάλλον εάν δεν επιθυμείτε να χωρίσετε. Αντιθέτως, αυτό σημαίνει πως εάν η στάση σας είναι τέτοια που δε φροντίζετε τη σχέση σας, είναι αναπόφευκτο ότι θα φτάνατε σε αυτό το σημείο.
Οι φωνές, οι ύβρεις, οι χειροδικίες δε μπορεί να περιμένετε ότι δεν θα σας οδηγήσουν σε περαιτέρω εντάσεις. Τα παιδιά σας χρειάζονται αγάπη και ασφάλεια για να μπορέσουν να μεγαλώσουν όμορφα. Επομένως, χρειάζονται μια μητέρα ήρεμη, δοτική και γεμάτη για να μπορέσει να τους προσφέρει όλη τη φροντίδα που χρειάζονται.
Χρειάζονται έναν πατέρα δυνατό, χαρούμενο και υπεύθυνο ώστε να μπορέσει να φροντίσει τη γυναίκα του και να χαρεί τα μωρά του. Αυτά τα χαρακτηριστικά δε θα σας τα εξασφαλίσει ο χωρισμός, αλλά η προσωπική σας απόφαση και επεξεργασία.
Είστε σε μια συγκλονιστική φάση ζωής και ακολουθεί μια ακόμη πιο έντονη. Επιλέξτε πώς θέλετε να τη ζήσετε!
Με το καλό!
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.