«Κάνω δυο διαφορετικές δουλειές. Δουλεύω στο πανεπιστήμιο και παράλληλα είμαι συγγραφέας. Εργάζομαι πολλές ώρες με αποτέλεσμα να λείπω αρκετά απ' το σπίτι. Φεύγω πριν ξυπνήσουν τα παιδιά μου και γυρνάω όταν αυτά έχουν πλέον ξαπλώσει για βράδυ.
Πριν από μερικά χρόνια έγραψα ένα άρθρο για τους New York Times για την κριτική που δέχτηκα από την ίδια μου τη μητέρα επειδή σηκωνόμουν τα βράδια όταν με φώναζαν τα παιδιά. Θεωρούσε ότι αυτό ήταν δουλειά της γυναίκας μου και όχι δική μου. Προφανώς και διαφωνώ με αυτό ωστόσο αλήθεια πιστεύω ότι εκείνα τα βράδια πραγματικά βρισκόμουν δίπλα στα παιδιά μου. Ένιωθα μπαμπάς με όλη τη σημασία της λέξης. Έλειπα τόσο πολύ που αυτές οι στιγμές ήταν πολύτιμες για μένα.
Μην με παρεξηγείτε! Δεν είμαι αδιάφορος μπαμπάς σε καμία περίπτωση. Οι ώρες ωστόσο που ήμουν 100% εκεί με τα παιδιά μου ήταν λίγα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα. Θυμάμαι τον μεγάλο μου γιο να παραπονιέται, λέγοντας μου: ''Όλο δουλεύεις. Αμάν!'' Είναι περιττό να πω πόσο στενοχωριόμουν!
Και τότε έσκασε η πανδημία. Και με την πανδημία, ήρθε η καραντίνα. Και ξεκίνησε η τηλεργασία, η οποία συνεχίστηκε και μετά το lockdown.
Η γυναίκα μου είναι η μόνη που πρέπει να πηγαίνει στη δουλειά της. Τα παιδιά μου έχουν τηλεκπαίδευση και εγώ δουλεύω απ' το σπίτι. Όλα άλλαξαν!
Στην αρχή πελάγωσα! Δεν ήξερα πως θα κατάφερνα να συνδυάσω τη δουλειά με τα παιδιά. Ήθελα να είμαι σωστός απέναντι και στα δυο.
Έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τότε και όχι μόνο συνήθισα, αλλά το απολαμβάνω κιόλας. Ανακάλυψα καινούρια πράγματα τόσο για τα παιδιά μου, όσο και για μένα τον ίδιο. Ήρθα πιο κοντά τους και ένιωσα πιο... μπαμπάς από ποτέ.
Είμαι μέρος της καθημερινότητάς τους. Ξέρω τι ασκήσεις έχουν κάθε απόγευμα, τους δασκάλους τους, σε ποιο μάθημα δυσκολεύονται. Κάθε μέρα, τρώμε μαζί και παρόλο που δεν βγαίνουμε απ' το σπίτι, μαθαίνω τόσα πολλά για το τι και πώς σκέφτονται.
Πλέον έχω βρει τα ''κουμπιά'' τους. Πώς να τους μιλήσω, πώς να τα βοηθήσω και να τα ηρεμήσω. Είμαι πολύ ευτυχισμένος που μπορώ πια να πω με σιγουριά ότι γνωρίζω τα παιδιά μου. Τα ξέρω και από την καλή και την... ανάποδη.
Το 2020 είναι δύσκολη χρονιά (και το '21 μάλλον έτσι θα είναι) και πραγματικά θα ήθελα όλα να γίνουν φυσιολογικά πάλι. Όμως, αυτή τη στιγμή, που κάθομαι δίπλα στα παιδιά μου και απαντάω στις ερωτήσεις και τις ανάγκες τους νιώθω πιο ευτυχής από ποτέ.
Περνάμε πολύ δύσκολα όλοι μας, όμως, αυτές οι στιγμές με τα παιδιά μας είναι πολύτιμες. Ας μην το ξεχνάμε!»