O θηλασμός είναι ένα ταξίδι που, για μένα, τουλάχιστον, έχει τελειώσει οριστικά αλλά θα μένει στο μυαλό και στην καρδιά μου για πάντα…. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την στοργή, την αγάπη και την τρυφερότητα που ένιωθα όταν το μικροσκοπικό μου αγγελούδι κούρνιαζε την αγκαλιά μου για να θηλάσει. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, αυτές οι στιγμές με έδεσαν για πάντα μαζί του και είναι οι πιο τρυφερές ολόκληρης της ζωής μου.
Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που θήλασα...
Θυμάμαι όταν γεννήθηκε και έπρπε να την θηλάσω πρώτη φορά, δεν είχα ιδέα τι να κάνω. Την κοίταζα ξαπλωμένη στο «τάπερ» του μαιευτηρίου, πανέμορφη όσο ποτέ, και έκλαιγα για την άγνοια και την ανημπόρια μου ως νέα μαμά. Δύο ώρες αργότερα, πέρασε η μαία από το δωμάτιό μου και άρχισε τις ερωτήσεις:
- Θηλάσατε;
- Όχι
- Γιατί; Τί κάνετε 2 ώρες;
- Δεν ξέρω πώς…
- Την πήρατε αγκαλιά;
- Όχι
- Γιατί;
- Φοβάμαι, είναι μικροσκοπική.
Όλα ήρθαν φυσικά...
Τότε με πήρε από το χέρι και μου έδειξε βήμα βήμα τί πρέπει να κάνω. Όλα από την αρχή. Λες και το μητρικό μου ενστικτο είχε χαλάσει ή ήταν ανύπαρκτο. Ωστόσο, με το που κράτησα στην αγκαλιά μου, εκείνη πασπάτεψε με τα χεράκια της το σώμα μου και το μικρό της στοματάκι γύρεψε το στήθος μου. Όλα συνέβησαν τόσο φυσικά που η αγωνία μου εξανεμίστηκε! Κατάλαβα ότι το νεογέννητο μπορούσε να με βοηθήσει και να μου πει ακριβώς τι χρειάζεται από μένα.
Ο θηλασμός μας «έδεσε» για πάντα!
Ο πρώτος θηλασμός ήταν κι η πρώτη μας κοινή στιγμή – η στιγμή που αναπτύξαμε τους κώδικες επικοινωνίας που μας ακολουθούν μέχρι και σήμερα. Εκείνη η μαγική στιγμή που αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνει μητρική αγάπη και που δένεσαι με το παιδί σου με έναν τρόπο ανεπανάληπτο και παντοτινό. Και ναι, η περίοδος που θήλαζα την κόρη μου ήταν η πιο συγκινητική της ζωής μου!
Φυσικά υπήρχαν δυσκολίες...
Οι δυσκολίες και οι πόνοι που άκουγα από τις άλλες μαμάδες δεν άργησαν να έρθουν. Συχνά το στήθος μου μάτωνε, ποσνούσα ενώ κάποιες φορές το γάλα ήταν περισσότερο απ' όσο κατανάλωνε η κόρη μου. Όσο περνούσε ο καιρός, το γάλα ήταν λιγότερο απ' όσο χρειαζόταν και δεν έλειψαν τα βράδια που τα πέρασα κλαίγοντας νιώθοντας λίγη και ανεπαρκής. Τίποτα όμως δεν στάθηκε ικανό να με κάνει να τα παρατήσω. Μαζί της (και για χάρη της) ξεπέρασα όλα τα εμπόδια και πάντα ανυπομωνούσα να έρθει η στιγμή του θηλασμού - εκείνη η μαγική στιγμή που μέναμε πάντα οι δυο μας και μιλούσαμε με τα μάτια...
Ο θηλασμός είναι μαγικός!
Σήμερα, και με αφορμή την Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού, θα ήθελα να παρακινήσω όσες περισσότερες μαμάδες γίνεται να θηλάσουν! Αυτό που έχω να τους πω, είναι ότι η περίοδος που θήλαζα ήταν από τις πιο όμορφες της ζωής μου.
Καταλαβαίνω απόλυτα τις μαμάδες που ταλαιπωρήθηκαν περισσότερο από μένα ή που δεν θέλησαν να τον δοκιμάσουν, όμως οφείλω να πω πως είναι μια μοναδική εμπειρία. Εκτός από τα οφέλη στην υγεία του παιδιού και της δικής μου, ήταν ο λόγος που δέθηκα τόσο πολύ με την κόρη και τον άντρα μου. Υπήρξε ο συνδετικός κρίκος που μας έκανε οικογένεια – μια σφιχτή γροθιά για να αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία και θετικότητα ό,τι κι αν συμβεί.