«Τις προάλλες η κολλητή μου, μού τηλεφώνησε για να ζητήσει την βοήθειά μου. Το αυτοκίνητό της έμεινε από μπαταρία δέκα λεπτά μακριά απ' το σπίτι μου. Χωρίς να το σκεφτώ πήρα τα καλώδια, ενημέρωσα τον άντρα μου και πήγα να τη βρω.
Μόλις πάρκαρα δίπλα στο αυτοκίνητό της, συνδέσαμε τα καλώδια και μέσα σε λίγα λεπτά το αμάξι της λειτουργούσε κανονικά. Δυο κυρίες που μας παρακολουθούσαν όλη την ώρα, μας χειροκρότησαν φωνάζοντάς μας.
''Μπράβο κορίτσια! Έτσι... Δεν χρειάζεστε κανέναν άντρα!''
''Μόνο για την αναπαραγωγή τους χρειαζόμαστε!''
Χαμογέλασα και τις αποχαιρέτησα κουνώντας το χέρι μου. Και μετά κοίταξα τα δυο αγοράκια της φίλης μου που κάθονταν υπομονετικά όλη αυτή την ώρα στο πίσω κάθισμα.
Ένιωσα απαίσια. Κι αν είχαν ακούσει; Κανένας μα κανένας δεν πρέπει να νιώθει ασήμαντος-πόσο μάλλον ένα παιδί!
Εκείνη την ώρα σκέφτηκα τον άντρα μου και πόσο πολύ τον χρειάζομαι.
Πόσο ανάγκη τον έχω όταν με πιάνει το άγχος μου και εκείνος σηκώνει το βάρος μου χωρίς να του το ζητήσω.
Χρειάζομαι την ψυχραιμία του όταν γίνεται πανικός. Το χιούμορ του, όταν τα παίρνω όλα στα σοβαρά.
Στηρίζομαι στην ασφάλεια που μου προσφέρει.
Χαίρομαι όταν με συμβουλεύει, γιατί πραγματικά το χρειάζομαι.
Αλλά πέρα απ' αυτό τον θέλω.
Θέλω την φιλία του και τις κουβέντες μας. Το άγγιγμα του, το μεταδοτικό του χαμόγελο και όλα όσα είναι. Κάθε μέρα... Για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Υπάρχουν πολλές γυναίκες εκεί έξω που, για δικούς τους λόγους, πιστεύουν ότι δεν έχουν ανάγκη κανέναν και είναι περήφανες που είναι ανεξάρτητες.
Και πραγματικά είναι υπέροχο!
Εξίσου όμως υπέροχο είναι να χρειάζεσαι και να στηρίζεσαι στον άνθρωπο που αποφάσισες να περάσεις όλη σου τη ζωή μαζί του.
Δεν είναι κακό και δεν πρέπει να το μειώνουμε. Μακάρι ο γιος μου να γνωρίσει μια κοπέλα που να τον χρειάζεται και να μπορεί να στηρίζεται πάνω του.
Οι άντρες και οι γιοι μας έχουν ανάγκη να νιώθουν ότι μπορούμε να στηριχτούμε πάνω τους. Ότι δεν είναι ασήμαντοι. Μας χρειάζονται όπως τους χρειαζόμαστε και εμείς.
Το να στηρίζεσαι στον άνθρωπό σου δεν σημαίνει ότι εξαρτάσαι από αυτόν...»