«Χέρι χέρι, έφτασε στην αγκαλιά της μαμάς του και κλάψαμε όλοι μαζί!»
«Το θυμάμαι σαν να ‘ταν χτες… η γυναίκα μου να ουρλιάζει απ’ το σφίξιμο κι εγώ να της πιάνω το χέρι τόσο δυνατά που φοβήθηκα μην το ξεράνω. Στο μεταξύ, η μαία και ο γιατρός έδιναν οδηγίες, αλλά εγώ δεν άκουγα τίποτα, μόνο τις φωνές της Κατερίνας. Κι όποτε μπορούσα της έδινα κουράγιο – αν και δε νομίζω να με άκουγε. Δεν έχω βιώσει ποτέ μου τέτοια ένταση, αλλά αυτό έκανε την κρίσιμη στιγμή ακόμη πιο μαγική. Γιατί όταν το αγοράκι μας βγήκε επιτέλους στο φως, όλα κάλμαραν. Ο γιατρός το σήκωσε ψηλά και χέρι χέρι έφτασε στην αγκαλιά της μαμάς του και κλάψαμε όλοι μαζί!» – Βασίλης, 35 ετών
«Είναι μια εικόνα που χαράσσεται στη μνήμη σου και δεν ξεθωριάζει ποτέ»
«Είχαμε δύσκολη γέννα και πολλή αναμονή, σαν να περάσαμε τους 9 μήνες ξανά σε λίγες ώρες. Αλλά όλα μπήκαν στη σωστή τους διάσταση όταν είδα το μωρό μας να ξεπροβάλλει. Είναι μια εικόνα τόσο δυνατή που χαράσσεται στη μνήμη σου και δεν ξεθωριάζει ποτέ. Το μωρό μας, ο θησαυρός μας… Μετά από τόση ταλαιπωρία, το κρατούσαμε στα χέρια μας. Το βλέπω τώρα που μεγάλωσε και χοροπηδάει εδώ κι εκεί και σκέφτομαι πόσο μικρό και εύθραυστο μου φαινόταν εκείνη τη μέρα. Και πόσο μου άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τη ζωή…» – Γιώργος, 29 ετών
«Το μόνο που θυμάμαι είναι κλάματα και γέλια μαζί…»
«Είχα ακούσει διάφορα πριν και φοβόμουν ότι δεν θ’ αντέξω τη διαδικασία. Το πόσο χαίρομαι που τελικά έμεινα δίπλα στη γυναίκα μου μέχρι το τέλος δε λέγεται. Η στιγμή που καλωσορίζεις το παιδί σου στον κόσμο είναι μία και μοναδική και δεν πρέπει να τη στερείται κανένας πατέρας. Δεν θα ξεχάσω την αγωνία μου όταν, αφού βγήκε το κοριτσάκι μας, οι γιατροί τσέκαραν να δουν αν είναι όλα καλά και την ανακούφιση που ένιωσα όταν διάβασα τα καλά νέα στο βλέμμα τους. Από εκεί και πέρα το μόνο που θυμάμαι είναι κλάματα και γέλια μαζί.» – Χριστόφορος, 39 ετών
«Ήταν το ομορφότερο πράγμα που έχω δει στη ζωή μου»
«Δεν ξέρω αν θα ξαναζήσω ποτέ μια τόσο δυνατή εμπειρία. Είναι παράξενο, αλλά παρ’ ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα και δεν είχα ιδέα τι έκαναν οι γιατροί, ένιωθα πως αν δεν ήμουν δίπλα στην Ελίζα μου, όλα θα πήγαιναν στραβά. Προφανώς, το να στέκομαι έξω περιμένοντας τα νέα ήταν για μένα πιο τρομακτικό απ’ το να παρακολουθώ τη διαδικασία από κοντά. Αν και η πίεση, λίγο πριν βγει το παιδί, ήταν τόσο μεγάλη που νόμιζα ότι θα λιποθυμήσω. Όταν ο γιατρός έβγαλε το μικρό μας ανθρωπάκι απ’ τη μαμά του έμεινα παγωτό. Ήταν το ομορφότερο πράγμα που έχω δει – ο καρπός της αγάπης μας, το δώρο μας στον κόσμο!» – Δημήτρης, 31 ετών
«Ήρθε στον κόσμο με ένα κλάμα τόσο δυνατό, λες και ήθελε να λυτρωθεί»
«Από τη μια, δεν θέλω να θυμάμαι την αγωνία που περάσαμε πριν φτάσουμε στον τοκετό – η εγκυμοσύνη ήταν πολύ δύσκολη για τη γυναίκα μου και επίφοβη για το μωρό. Από την άλλη, έχω το καλύτερο αντίβαρο σ’ όλ’ αυτά: την απίθανη στιγμή που το μωράκι μας ήρθε στον κόσμο υγιέστατο και δυνατό, με ματάκια ορθάνοιχτα κι ένα κλάμα τόσο δυνατό που έμοιαζε να θέλει να λυτρωθεί και να μας λυτρώσει. Τα κατάφερε μια χαρά κι από τότε, δεν έχει σταματήσει να μας χαρίζει όμορφες αναμνήσεις.» – Εμίλιο, 27 ετών